Als je de enorme hal in Langenboom binnenkomt, vallen je ogen zowat uit je oogkassen. Overal waar je kijkt, staat werkelijk van alles. “Eigenlijk zijn we een heleboel minimusea ineen”, zo zegt Frans van Schayik. Hij runt vol enthousiasme dit museum.

Die verscheidenheid valt direct op. Om maar een paar dingen te noemen: Mariabeeldjes, een oud schooltje, televisies in alle soorten en maten, een oude bakkerij, politie-uniformen en oude brommers. En dit is nog maar een fractie van wat er allemaal te zien is.

“Ik denk dat er hier zo’n 25.000 objecten staan”, zegt Frans. “Maar het is maar hoe je telt. Neem de collectie vingerhoedjes. Tel je die in zijn geheel of elk vingerhoedje apart? We zijn eens begonnen met een project om alles te tellen. Maar ja, dat is nog een hele klus.”

Het begon ooit met zijn vader, Wim van Schayik. Die werkte als smid en manusje-van-alles vanuit Langenboom. “In de jaren 50 van de vorige eeuw was hij hoefsmid. Hij kwam overal bij boeren om paarden te beslaan. Toen kwam ook gas en elektriciteit op. Hij maakte zich ook dat eigen en ging ermee bij boeren aan de slag”, vertelt zoon Frans.

“En bij die boeren nam hij alles wat hij mooi vond aan oude spullen mee. Overal zag hij wel wat in. Zo is dit museum begonnen.” En dat is te merken. Als je rondloopt in de twee grote hallen val je van de ene verbazing in de andere. “Het is de hoeveelheid en de diversiteit”, zegt Frans. “We kunnen iedereen vermaken. Voor iedereen is hier wel iets te vinden.”

Je kan dan ook bijna beter vragen wat Frans níet in zijn museum heeft. “Nou nog heel veel”, lacht hij. “Alleen weet ik van veel dingen vaak van het bestaan nog niet af. Daardoor kom ik te pas en te onpas spullen tegen. Alles kan, maar het moet met nostalgie en techniek te maken hebben. Er komt regelmatig wat bij. Maar ik worstel wel een beetje met de ruimte inmiddels.”

Het museum van Nostalgie en Techniek in Langenboom is alleen op afspraak te bezichtigen.