JE MOET HET MAAR KUNNEN

Marly (55) leidt dubbelleven als seksverzorgende: 'Wordt niet geaccepteerd'

18 augustus om 17:30 • Aangepast 29 augustus om 09:56
nl
Naast haar kantoorbaan werkt de 55-jarige Marly* als seksverzorgende in de regio Eindhoven en Helmond. Ze biedt intimiteit en genegenheid aan verstandelijk beperkten, lichamelijk beperkten, ouderen en single mannen die naar warmte verlangen. Mensen op wie de maatschappij volgens haar neerkijkt, maar die net zoveel behoeftes hebben als ieder ander mens. "Je bent weliswaar gehandicapt, maar niet gevoelloos."
Profielfoto van Evie HendriksProfielfoto van Karin Kamp
Geschreven door

Bibberend van de spanning ging Marly zo'n vier jaar geleden naar haar eerste afspraak als seksverzorgende. "Ik wist niet wat ik kon verwachten. De man met wie ik afsprak, was gehandicapt en had tegen zijn omgeving gezegd dat hij naar de dokter moest", lacht ze.

Dit beeld is in scené gezet. Dit is niet de echte cliënt (foto: Karin Kamp).
Dit beeld is in scené gezet. Dit is niet de echte cliënt (foto: Karin Kamp).

De afspraak verliep fantastisch en Marly was meteen verkocht. "Mannen bloeien helemaal op als ze mij in lingerie zien en als ze intiem met mij mogen zijn." De dankbare reacties komen niet alleen van hen.

"Verpleegkundigen vinden het geweldig wat ik doe. Bijvoorbeeld omdat iemand ongepast gedrag vertoont in het verzorgingstehuis of omdat iemand niet lekker in zijn vel zit. Als ik ben geweest, zijn ze rustiger en gelukkiger."

Sekszorg bijna nooit vergoed

"De mogelijkheid om sekszorg vergoed te krijgen, verschilt per gemeente", vertelt Maureen Hellenbrand van het bemiddelingsbureau De Ultieme Zorg, waar Marly voor werkt. Een afspraak bij het bureau kost 170 euro per uur.

"In de praktijk wordt dat bijna nooit vergoed. Er is nog een hoop te winnen op dat vlak. Eenduidige regels waarbij een onafhankelijk arts inschat of iemand deze zorg nodig heeft, zouden helpen", denkt Hellenbrand.

Marly is gelukkiger en zelfverzekerder geworden, omdat ze anderen gelukkig kan maken met haar werk. Iets waar ze al op jonge leeftijd mee bezig was.

"Als jongvolwassene werkte ik in een verzorgingstehuis voor mensen met een beperking. Ik was toen nog niet met seks bezig, maar als ik een cliënt ook maar aanraakte zeiden collega's dat ik dat beter niet kon doen. Ik vond dat zo oneerlijk. Je bent weliswaar gehandicapt, maar niet gevoelloos."

Marly is zelfverzekerder geworden door haar werk (foto: Karin Kamp).
Marly is zelfverzekerder geworden door haar werk (foto: Karin Kamp).

Het werk ontroert haar vaak. "Mensen met een beperking liggen de hele dag op bed. Soms komt er maar één iemand een praatje maken. Dat gaat me aan het hart", vertelt ze.

"Weduwnaars die een liefdeloos huwelijk hebben gehad, doen me ook veel. Zij barsten soms in tranen uit, omdat ze na jaren weer een vrouwenlichaam zien. Soms word ik ook emotioneel, als ik bijvoorbeeld afscheid ga nemen van iemand die komt te overlijden."

De mannen waar Marly mee afspreekt zijn tussen de 50 en 95 jaar oud. "Bij één op de tien afspraakjes komt er niet eens seks aan te pas. Dan gaat het puur om genegenheid, warmte of troost. Ik klets uitgebreid met de mannen, er wordt gestreeld of gekust, ik luister naar verhalen van vroeger, ik zing met ze of we luisteren naar muziek."

Daarin verschilt het werk volgens haar met dat van een prostituee. Toch verricht ze ook seksuele handelingen. Dat kunnen aanrakingen zijn, orale bevrediging of het volledige plaatje. "Ik ben een soort psycholoog, een vriendin, een sekswerker, maar ook een acrobaat. Soms hang ik in een gekke houding aan de beugel boven een ziekenhuisbed", lacht ze.

Het werk als seksverzorgende verschilt met dat van een prostitué. Dit beeld is in scené gezet (foto: Karin Kamp).
Het werk als seksverzorgende verschilt met dat van een prostitué. Dit beeld is in scené gezet (foto: Karin Kamp).

Goede voorbereiding is volgens Marly cruciaal. Dat doet ze door vooraf te overleggen met verpleegkundigen en door het intakeformulier van een bemiddelingsbureau te lezen. "Als daarin staat dat iemand geen seks mag hebben, door bijvoorbeeld een psychische of lichamelijke behandeling, dan moet ik mij daaraan houden. Ik heb ook een alarmknop voor als er iets gebeurt."

In haar omgeving weet bijna niemand van haar bijbaan. Marly vindt het jammer dat ze zo'n dubbelleven moet leiden. "Als ik het op mijn werk vertel, barst de bom denk ik. De maatschappij accepteert dit werk niet. Het liefst zou ik het van de daken schreeuwen, want ik ben zo trots op wat ik voor deze mannen kan betekenen."

Marly* is vanwege privacy-omstandigheden een gefingeerde naam, de echte naam is bekend bij de redactie.

Je moet het maar kunnen

In de artikelenreeks 'Je moet het maar kunnen' vertellen verschillende Brabanders over hun bijzondere beroep. Ze leggen uit waar ze in hun werk mee te maken krijgen en welke reacties ze krijgen op hun baan.

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!