Zijn telefoon blijft maar overgaan, schrijft de regionale omroep Oost. Nadat hij zijn lading had gelost bij het distributiecentrum van Jumbo in Raalte, is de chauffeur uit Son en Breugel net weer zo'n drie kilometer onderweg. "Ik denk, er is vast iets loos, als iemand zo vaak belt." Hij zet zijn vrachtwagen langs de weg en belt terug. "Rijdend neem ik niet op, ik weet hoe gevaarlijk dat is."

"Je moet terug", hoort hij zijn collega van planning zeggen. Waarom? "Je hebt iets geraakt." Vol verbazing vraagt hij nog 'wat dan?', maar het enige wat hij hoort: "Rijd maar even terug."

Zwaailichten
Weer terug bij het distributiecentrum kan hij zijn ogen niet geloven. "Zwaailampen, de weg afgezet, brandweer, een X-aantal agenten. Even later landt er een helikopter achter mij. Ik zei tegen de agent: 'Waarschijnlijk ben ik hierbij betrokken'."

De chauffeur zegt goed te hebben gekeken. Naar rechts, naar links, en allebei nog een keer. Vooraf boende hij nog vogelpoep van zijn voorruit en zijn spiegels.

De chauffeur uit Son en Breugel is een ervaren rot. Hij rijdt sinds 1968 op grote voertuigen en was bij Defensie onder meer instructeur en examinator. Ondanks dat hij met pensioen is, rijdt hij nog wekelijks 2 of 3 keer op de vrachtwagen. Ook het distributiecentrum in Raalte kent hij. "Dermate overzichtelijk, dat je niet volledig hoeft te stoppen bij het wegrijden." Hij rolt de weg op, en geeft gas als hij de bocht maakt.

Daarbij ziet hij de fietser volledig over het hoofd. De Raaltenaar is kansloos.

Onbegrijpelijk
Hoe het kon dat de chauffeur de fietser niet zag? Ook de rechter noemt het moeilijk te bevatten. "U was in orde, de wagen was in orde, het weer was in orde. Er waren geen factoren die eraan bijgedragen hebben." De 77-jarige chauffeur snapt het zelf ook niet. "Misschien focuste ik te veel op de witte auto, waar ik nog voorlangs kon. Of hij zat achter de spiegel." Toch stelt hij ook om zijn spiegel heen gekeken te hebben. Achter hem klinkt het snikken van de weduwe, die al ruim 50 jaar samen was met het slachtoffer.

Toen hij teruggekeerd was met zijn vrachtwagen bij het distributiecentrum, hoorde hij de trauma-arts tegen een agent praten, op de weg terug naar de helikopter. "We kunnen niks meer voor meneer doen, hij is overleden."

Als hij die zin heeft uitgesproken, slaat hij zijn handen voor zijn ogen. "Dan krijg je echt slappe knieën." Hij hoort daar voor het eerst dat hij een dodelijk ongeval heeft veroorzaakt. Zelf kreeg hij niets van het ongeluk mee. Hij voelde en hoorde niks. De fiets van de man uit Raalte werd drie kilometer verderop teruggevonden.

"Dat ik zo iemand om het leven heb gebracht, dat is verschrikkelijk. 's Nachts word ik soms nog wakker, spookt het door mijn hoofd, ook het leed van de familie. Het is nu exact 585 dagen geleden, en nog steeds vind ik het heel, heel erg."

Voor justitie weegt mee dat de man beroepsmatig reed, bekend was in de omgeving, zijn zicht niet belemmerd werd en dat de fietser al enige tijd zichtbaar was. Hij draagt 'aanmerkelijke schuld', zoals het juridisch heet. De eis is dat de chauffeur een jaar niet meer mag rijden, en een taakstraf van 240 uur krijgt, waarvan de helft voorwaardelijk. De advocaat van de chauffeur vraagt om vrijspraak, volgens haar keek hij goed om zich heen. De uitspraak volgt op 29 augustus.