Het duurt niet lang voordat de tranen bij buurtbewoner Daan Zomerdijk tevoorschijn komen. De gruwelijke dood van Megan, om het leven gekomen door vijfendertig messteken, is nog altijd een open wond in de wijk Boeimeer. De rampzalige dag wordt nooit vergeten en de emotie blijft. Vooral bij het speciale herdenkingsbankje voor Megan op het grasveldje in de wijk is dat voelbaar.

"Ik loop hier elke avond met de hond en dan zitten er altijd mensen op dat bankje", vertelt Zomerdijk met gebroken stem. "Mensen die in gedachten verzonken zijn. Of haar vriendinnetjes van basketbal. Die komen ook regelmatig. Het bankje is een mooi eerbetoon."

Een idee van onder meer Paul de Kort, destijds voorzitter van de wijkraad. "Mensen lopen hier langs het bankje en weten precies waar het over gaat", zegt hij. "Door gebruik is het wat verweerd, maar je ziet er verder geen beschadigingen aan. Geen graffiti of niks. De mensen hier achter in de flat beschermen dan ook dit bankje. Als er iemand opzit die kwaad wil, jagen ze die weg."

Gezeten op het bankje valt tussen Paul de Kort en Daan Zomerdijk een herdenkingsplaatje op. 'If love could have saved you, you would have lived forever', valt te lezen. De gedachten van de heren gaan terug naar 19 augustus 2019. Die verschrikkelijke dag dat Megan werd vermoord.

"Ik woon tweehonderd meter van haar huis vandaan en zag ineens heel veel politie en een ziekenwagen in de straat", vertelt Paul. "Alles werd afgezet en er kwam een helikopter. We hadden eerst geen idee wat er allemaal gaande was, maar langzaam sijpelde het nieuws in de buurt door."

"Je ziet op een gegeven moment die gasten van de helikopter naar buiten komen en nee schudden", vult Daan geëmotioneerd aan. "Zo van: we kunnen niks meer doen. Dat raakt me nog altijd. Niet veel later kregen we in de buurt de details te horen en die waren verschrikkelijk."

De details zijn inderdaad gruwelijk. De jonge Megan werd met vijfendertig messteken door haar jaloerse ex om het leven gebracht. Afgezien van de hel waarin de ouders en familie van Megan terechtkwamen, liep ook de buurt een trauma op.

"De verslagenheid was groot en iedereen kwam hier op het grasveld samen", herinnert Daan zich "Het zag er zwart van de mensen, want we moesten er over praten. Dat is de enige manier om het te verwerken. Maar ik merk bij mezelf nog steeds dat het moeilijk te verwerken is. Ik zal nooit vergeten wat er is gebeurd."

"Een aantal mensen heeft er nog altijd last van", zegt Paul de Kort. "Het is een machteloos gevoel. Een meisje van vijftien dat is vermoord, is onbegrijpelijk. Het blijft ook hangen, omdat dit zo onrechtvaardig is. Ik heb veel respect voor de ouders en familie die hier maar mee om moeten gaan. De dader is gestraft, maar ook voor hem en zijn familie is dit een blijvend litteken."

De jonge dader (toen 16 jaar oud) is door het gerechtshof in Den Bosch veroordeeld tot de maximale straf van twee jaar jeugdgevangenis en jeugd-tbs. "Onze jongens zaten op dezelfde school als Megan en de dader", zegt Daan Zomerdijk. "Die jongen is natuurlijk ziek en zwaar gestoord. Ik vind het moeilijk om over zijn straf een oordeel te geven, maar ik heb er wel mijn gedachten over....".

Jaarlijks, op 19 augustus, leggen buurtbewoners bloemen neer bij het herdenkingsbankje of steken een kaarsje aan.