“Je kan allemaal vette stunts doen. Het ziet er echt uit alsof je dingen doet die professionals ook doen”, vertelt Marnix (8). Hij is één van de bijna dertig kinderen die naar de gymzaal in de Ridderstraat zijn gekomen voor een workshop van een echte stuntman.

Terwijl kinderen vanaf een klimrek op een dikke mat vallen, zwaardvechten en door de lucht vliegen als Superman, vertelt Marnix dat hij thuis ook stunts uithaalt. Salto’s op de trampoline zijn zijn specialiteit. En als zijn vader boodschappen doet, speelt hij stiekem met lucifers, vult zijn moeder Kristel aan.

“Deze meneer houdt heel erg van vuur”, vertelt ze, wijzend naar haar zoon. Marnix kan dus niet wachten om door de brandende hoepel te springen. “Dat is ook vet, want het is best gevaarlijk”, lacht hij. Voor de zekerheid rent hij nog even naar de wc voor een zenuwplasje.

“Het allerbelangrijkste is dat kinderen leren omgaan met hun angst en het niet zien als iets slechts”, vertelt Lars Damink, één van de stuntmannen uit het team van beroepswaaghals JP de Kam. De 22-jarige Twentenaar, die fanatiek freerunt, is vanuit Zwolle naar Oosterhout afgereisd. Tijdens de workshop leert hij kinderen hun grenzen te verleggen.

“We beginnen natuurlijk niet met: ‘Hier is een brandende hoepel, heel veel succes!’”, vervolgt Damink. De workshop begint daarom laagdrempelig met het vallen van een klimrek, zwaardvechten en het vliegen als Superman. “Als ze er steeds een schepje bovenop doen, hebben die kinderen aan het eind een hoger niveau bereikt, zonder dat ze het doorhebben.”

Wie er door de brandende hoepel mag springen, wordt door Damink bepaald in een strenge selectie. De kinderen moeten eerst een koprol door een plastic hoepel maken en daarna nog eens door een ijzeren hoepel, voordat de stuntman die in brand steekt. “Als ik vind dat een kind niet veilig genoeg door een hoepel rolt, krijgt ‘ie van mij een ‘nee’. Dan vind ik het helaas niet veilig genoeg.” Uiteindelijk mogen er maar acht van de dertig kinderen door de brandende hoepel springen. Marnix is één van de gelukkigen.

Terwijl Eye of the Tiger door de gymzaal schalt, neemt Marnix een aanloop. Behendig rolt hij door de brandende hoepel. Er klinkt luid gejuich vanuit de gymzaal en met een tevreden blik komt de jongen de mat af. Een potentiële stuntman, volgens Damink “Er waren een paar jongens met veel talent. Zelfs onder druk van het vuur, maakten ze nog een hele mooie rol. Daar mogen ze trots op zijn.”

“Als je er doorheen springt, is het wel een beetje warm”, lacht Marnix na zijn sprong. “Als je er te lang in blijft, sta je gewoon in de fik.” Moeder Kristel zat dan ook met verhoogde hartslag en plakkende handjes naar zijn sprong te kijken, biecht ze op. Gelukkig zit Damink ernaast met een brandblusser en kan hij het vuur snel uitdraaien.

“Nu ik dit zo heb gedaan, wil ik misschien wel een professionele stuntman worden. Het is eigenlijk heel leuk”, zegt Marnix tot slot. Zijn moeder denkt daar toch anders over. “Ik hoop vooral dat hij zijn hersenen gaat gebruiken en sport recreatief blijft doen, maar niet als stuntman”, biecht ze op. “Misschien hockey.”