Eigenlijk is Willem Gadella nooit gestopt als tandarts. Ook na zijn pensionering werkte hij gewoon door. Maar wel steeds minder. "Ik werk nog maar één dag per week", vertelt hij. "Vooral omdat er in Nederland een groot tekort is aan tandartsen. Maar het werk geeft mij ook nog zoveel voldoening en hierdoor blijf ik gezonder in mijn bovenkamer."

Hij helpt dus zichzelf én de maatschappij. "Het is heel hard nodig, want we zitten met een gigantisch tekort aan tandartsen en er zijn te weinig opleidingsplaatsen. Dat komt door de vergrijzing en alle nieuwe mensen die er in Nederland bijkomen. Die moeten wel allemaal geholpen worden. Die handjes zijn er niet en worden nu uit de rest van Europa gehaald óf ingevuld door pensionado's."

Leeftijd speelt hierin een bescheiden rol. "Je merkt natuurlijk wel dat je ouder wordt", zegt Gadella. "Sommige delen van het lichaam functioneren wat minder. Ik heb bijvoorbeeld artrose en door de pijn in mijn handen kan ik niet alles meer doen. Maar de dagelijkse werkzaamheden gaan prima."

Ook met nieuwe ontwikkelingen in het vak heeft hij geen problemen. "Het lijkt alsof de techniek heel hard gaat, maar dat valt erg mee. De materialen worden wel beter en je ziet meer apparatuur die ons helpt. Toch blijft de basis gewoon hetzelfde, hoor. Tijdens bijscholingen denk ik vaak: oh, maar dat weet ik al."

"Ik ben er nog eentje van de oude stempel", gaat hij verder. "Ik heb een eigen praktijk gehad en kan eigenlijk alles. Dus ook alle specialisaties. Hierdoor kan ik de jonge tandartsen steunen en uitleg geven. Ik geniet er enorm van om met jonge mensen te werken. Dat houdt je bij de tijd. Je hoort er nog bij en dat geeft toch een stukje tevredenheid. Ik zie oud-collega's die niets meer doen en die kakken echt helemaal in."

Willem vindt werken leuk, maar er is nóg een belangrijke reden waarom hij doorgaat. "Dat is een financiële", zegt de 72-jarige eerlijk. "Ik heb namelijk als zelfstandige geen goed pensioen opgebouwd. Ik kwam van de universiteit en moest meteen een huis met daaraan een praktijk bouwen. Dat was financieel flink buffelen. Vooral voor de bank, want in die tijd betaalde je zo'n 12,75 procent rente. Dat waren andere tijden."

Door nu nog een dag in de week te werken, kan hij meer leuke dingen doen. "Het is niet noodzakelijk hoor, want ik heb niets te klagen. Maar ik werk maar één dag in de week en dus blijven er nog genoeg dagen over om van mijn pensioen te genieten."

Tot wanneer hij doorgaat, weet hij niet. "Als je nog in orde bent, kun je dit vak wel tot je tachtigste uitvoeren. Tenminste, als je niet krom de behandelkamer binnenkomt en wanneer de patiënten het ook nog leuk vinden."

Eerder portretteerden we kroegbaas John:

Ook hij werkt door naar zijn pensioen