Terwijl hij in de zon op het enorme hart ligt, duwt Maurice de laatste tentharing in de grond om het kleed op zijn plek te houden, omdat het zo hard waait. “300 haringen zitten erin”, vertelt hij trots. Het is voor het eerst in vijf jaar tijd dat hij echt even rustig naar de enorme lap stof kan kijken. “Dit is waar ik al die jaren aan gewerkt heb. Het ligt wel lekker”, zegt hij. “Het is warm, zacht en overal om me heen zie ik kleuren. Echt heel vet.”

Vijf jaar lang was hij er mee bezig. maar niet in z'n eentje. Duizenden mensen werkten aan het gigaproject mee. Elke week organiseerde de Bredanaar breibijeenkomsten, waar jong en oud, van rijk tot arm op af kwamen.

“Ik heb iedereen gevraagd een stukje te breien van ongeveer een A4’tje van 20 bij 30 centimeter”, vertelt Maurice. “Dat heb ik verwerkt en nu liggen hier 9000 lapjes van bij elkaar 600 vierkante meter.” Genoeg om de middencirkel van een voetbalveld grotendeels te vullen.

Ook uit het buitenland werd volop meegebreid. Er zitten lapjes tussen uit twintig verschillende landen. “Ik heb al bijna alle werelddelen, behalve Azië”, vertelt Maurice trots.

Zijn grote droom? Om uit alle landen van de wereld een lapje te mogen ontvangen. “En dat we dan wereldvrede hebben”, lacht Maurice. “Wat mij betreft ga ik nog door tot m’n tachtigste en wordt het steeds groter. Zodat het uiteindelijk vanuit de ruimte te zien is.”

Het veelkleurige hart van vrede blijft liggen op het gras bij kasteel Bouvigne in Breda tot woensdag 11 september. Daarna gaat Maurice op zoek naar een nieuwe locatie, waar hij een nog groter hart kan leggen. “Heel veel liefde dus”, ziet een tevreden Maurice.