Het verhaal achter de advertentie begint voor Bertie op 9 juli. Die dag overleed haar 84-jarige moeder. “Mijn moeder was een heel nette vrouw. Ze droeg echt altijd een scholk, een soort schort. En scholk is heel ouderwets. Ik denk niet dat er een andere vrouw in Nederland is die zo lang en vaak een scholk heeft gedragen - nou ja, op Ma Flodder na dan”, lacht Bertie.

Toch kan haar lach het verdriet in haar stem niet verhullen . Bertie vindt het niet makkelijk om over haar moeder te praten, zo kort na haar dood. “Dit doet me veel. Dat is moeilijk uit te leggen”, zegt ze. “Haar dood was zo plots. Opeens was ze er niet meer.”

Bertie en andere familieleden erfden onlangs de spullen van de 84-jarige Budelse. Tot die erfenis behoort ook een verzameling van tientallen wijwaterbakjes. In een wijwaterbakje zit normaal gesproken water dat door een priester gewijd is. Vroeger hing zo'n bakje vaak aan de muur bij de in- en uitgang van een huis.

In het huis van de moeder van Bertie hingen de (lege) bakjes daarentegen zo'n beetje overal. “In bijna iedere muur zitten spijkertjes. Ze had zeker veertig van die wijwaterbakjes. En elk bakje kreeg een speciaal plekje in het huis”, zegt Bertie. “Ze kon zo echt met die dingen bezig zijn. Het ophangen, bloemetjes erin doen: ze vond het allemaal heerlijk.”

Het verzamelen was stiekem veel meer dan een hobby voor haar moeder, denkt Bertie. "Dertig jaar geleden verongelukte haar zoon. Recht voor haar neus. Tien jaar geleden werd ze ook nog eens weduwe. Ze is zoveel mensen kwijtgeraakt. Haar collectie gaf haar vastigheid. Als je zoveel mensen verliest, ga je dingetjes vasthouden. Ik denk echt dat dat zo was bij haar.”

Berties moeder was gelovig. “Ze was vaak op het kerkhof en in de kerk te vinden. Ze was daar gewoon graag. Ze vond er rust. Ik denk ook door alles wat ze heeft meegemaakt.” De collectie wijwaterbakjes begon daarentegen ‘pas’ vijf jaar geleden. Bertie en haar moeder reden in die tijd samen naar kringloopwinkels in de regio om naar bakjes op zoek te gaan.

Een moment dat moeder en dochter samen deelden. "Ze vond dat echt leuk, ze was zo graag in de kringloopwinkel. Zeker die in Budel", zegt Bertie. Dat de collectie nu de deur uitgaat doet haar logischerwijze veel. Daarom wordt er volgens de dochter een ‘waardige koper’ gezocht.

“We hebben er als familie voor gekozen om deze bakjes weg te doen, maar we doen ze niet zomaar weg. Ons mam had zoveel respect voor deze bakjes. Dan doe je ze niet zomaar de deur uit. Ik heb wel wat biedingen gehad op twee of drie bakjes, maar we willen ze echt alleen als één grote collectie verkopen. Niet los dus.”

Geld speelt daar amper een rol in, zegt Bertie. "En tijd ook niet. Deze verzameling hoeft niet binnen nu, morgen of een halfjaar weg. Zolang het maar weggaat omdat iemand er écht gelukkig van wordt. Dat is wat mijn moeder gewild had.”

Meer Marktplaatsparels lezen? Dat kan!