Mariska had ernstige tinnitus. Ze wilde daardoor niet meer leven, maar voor euthanasie kwam ze niet in aanmerking omdat haar lijden volgens een arts niet uitzichtloos genoeg was. De 61-jarige vrouw besloot daarom op 29 april zelf een einde te maken aan haar leven. Haar man Corné had liever gezien dat ze op een humane manier had kunnen sterven. Reden voor hem om eerder zijn verhaal te doen.

Fransien van ter Beek is voorzitter van de NVVE en zij legt uit dat er een aantal zorgvuldigheidscriteria zijn voordat een arts mag meewerken aan euthanasie. "Het moet allereerst een vrijwillig en weloverwogen verzoek zijn van de patiënt. Het initiatief ligt dus altijd bij de patiënt", begint ze.

Daarnaast moet een arts ervan overtuigd zijn dat er sprake is van uitzichtloos en ondraaglijk lijden. "Een arts kan bepalen of het uitzichtloos is of dat er nog redelijke behandelopties mogelijk zijn", legt Van ter Beek uit. "Ondraaglijk lijden, daar gaat de patiënt over, maar het moet voor de arts wel invoelbaar zijn."

Ook moet een huisarts een patiënt goed informeren. "Over de situatie waar diegene in zit, maar ook wat de vooruitzichten zijn. Samen moeten ze tot de overtuiging komen dat er voor deze situatie geen redelijke, andere oplossing is."

Vervolgens moet een onafhankelijke arts constateren dat de andere arts zich aan alle zorgvuldigheidscriteria heeft gehouden. "En dan moet de levensbeëindiging medisch zorgvuldig worden uitgevoerd."

Het probleem zit volgens Van ter Beek vaak bij het criteria 'uitzichtloos en ondraaglijk lijden'. "Er moet namelijk een medische grondslag voor het lijden zijn. De meeste mensen zijn ziek, maar er zijn ook mensen met een doodswens terwijl er geen sprake is van een ziekte. Of er is geen formele diagnose vast te stellen", legt ze uit.

Dat maakt het volgens haar lastig, want in zo'n geval mag een arts je niet helpen op grond van de euthanasiewet. "Het is dan namelijk niet te zeggen of al het redelijke is gedaan en of de situatie uitzichtloos is."

En juist dit vinden ze bij de NVVE een moeilijk punt. Hoewel ze trots zijn op de Nederlandse euthanasiewet, zien ze ook dat deze alleen werkt voor mensen met een medische aandoening. "Anderzijds zien we dat er mensen zijn die nu niet geholpen zijn met deze wet, omdat ze geen ziektebeeld hebben terwijl er wel een serieuze doodswens is."

Daarom vindt de NVVE dat er naast de euthanasiewet nog een andere wet moet komen. "Een wet waar mensen die geen ziekte hebben een beroep op kunnen doen om hulp te krijgen of toegang tot middelen zodat ze hun eigen dood kunnen regisseren. Wij vinden dat die mensen namelijk ook geholpen moeten worden om op een waardige manier te sterven."

Precies de reden voor Corné, de man van Mariska uit Veghel, om eerder zijn verhaal te doen. Hij hoopt dat het in Nederland makkelijker wordt gemaakt om onder begeleiding euthanasie te plegen, zodat anderen niet hoeven mee te maken wat Mariska heeft meegemaakt.

LEES HIER HET VERHAAL VAN CORNÉ:

Corné's vrouw koos voor zelfdoding, omdat euthanasie niet mocht