“Hier is ‘ie dan”, roept Peter als hij met Mark in een rolstoel het ziekenhuis uit komt lopen. Mark mag na ruim twee maanden weer naar huis.

Hij kwam er zelf pas veel later achter dat zijn toestand zo ernstig was. “Ik wist wel dat het niet goed was natuurlijk. Mijn vader en familie hadden foto’s gemaakt van hoe ik er toen bij lag en die terugzien was geen pretje. Ik raakte behoorlijk geëmotioneerd met mijn familie erbij”, zegt Mark.

“Hij heeft geluk gehad”, weet ook zijn zus Inge. Want de longontsteking werd per toeval ontdekt toen hij op bezoek ging bij zijn moeder, die in het ziekenhuis lag. Een oplettende arts zag dat er met Mark iets mis was.

“Mark was op zijn laatste adem. Hij was niet fit, maar wilde heel graag mee naar mama. Die artsen zeiden: ‘jij ziet er eigenlijk ook niet goed uit’. Hij hoestte, piepte aan alle kanten. De artsen wilden toen een paar onderzoekjes doen en toen werd hij meteen naar de spoedeisende hulp gestuurd.” Mark (28) heeft zijn leven aan die oplettende artsen te danken, zegt Inge. Broer Ruud: “Anders had 'ie dood in bed gelegen. Ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden."

Dat het kantje boord was, beseft Mark zelf ook. “Ik heb een engel op mijn schouder gehad. Ik heb geluk gehad dat ik toen hier was." Mark is dan wel ontslagen, maar moet nog wel verder aansterken. Dat doet hij voorlopig bij zijn vader. “Daar gaan we weer vooruit”, zegt Peter terwijl hij bemoedigend op de schouder van Mark klopt: “Hier zit die engel nog”.

LEES OOK:

Mark Gillis ligt niet langer op de intensive care: 'Enorme mijlpaal'

Goed nieuws voor familie Gillis: 'Mark ademt weer op eigen kracht'

Mark Gillis van de beademingsapparatuur: 'Dag met een gouden randje'