Niels zit in een rolstoel omdat hij op 1-jarige leeftijd door een bacteriële infectie beide benen verloor. Ook mist hij meerdere vingerkootjes. Dat betekende overigens niet dat hij op jonge leeftijd niet sportief was. Tijdens de gymles bijvoorbeeld kon Niels goed meekomen.

Na zijn bezoekje aan de Spelen in Londen ging de Helmonder op zoek naar een sport die bij hem past. “Via de Johan Cruyff Foundation heb ik allerlei sporten geprobeerd. Ik ben begonnen met basketbal, daarna koos ik voor zitvolleybal en uiteindelijk kwam ik bij rolstoeltennis terecht.”

Niels ging eerst alleen met protheses de baan op, maar pas toen hij met de sportrolstoel ging tennissen, ging zijn niveau met stappen vooruit. In de jeugd was hij een supertalent en dat winnen van prijzen deed Niels ook bij de senioren. Vrijwel alle grote toernooien staan op zijn naam bij de singles en het dubbelspel. In 2021 won hij in Tokio tijdens de Paralympische Spelen het dubbelspel samen met Sam Schröder, bij het enkelspel pakte hij brons.

“Dit toernooi staat voor mijn bovenaan het lijstje. Ik heb er altijd van gedroomd om de Paralympische Spelen te winnen", vertelt hij. "Qua zenuwen voelde het echter niet als een ander toernooi. De wedstrijden zijn op Roland Garros, die banen ken ik. De tegenstanders zijn niet nieuw voor me. Voor mezelf heb ik het toernooi niet groter gemaakt dan andere wedstrijden.”

De buitenwacht verwachtte vooraf dat Niels terug naar Brabant keert met medailles. Twee keer goud is mogelijk, want woensdag (dubbelspel) en donderdag (enkelspel) staat hij in de finale. “Ik vind het prima wat iedereen van me denkt of van me verwacht, daar ben ik niet mee bezig. Ik kijk alleen naar mijn eigen spel, want het kan zo afgelopen zijn. Tennis is meer een mentale dan een fysieke sport.”

“Elk punt in een wedstrijd is heel belangrijk. Een slechte bal kan je hele houding veranderen. Het kan ook zijn dat je een paar games goed speelt, maar dat het daarna ineens niks meer is. Daar moet ik op voorbereid zijn. Praten met mijn mental coach helpt me als speler.”

Zijn trainingsschema is indrukwekkend. Tijdens trainingsdagen is hij minimaal vier uur op de baan en daarna duikt hij de gym in. “Ik doe alles wat je maar kunt bedenken om zo fit mogelijk te zijn. Overigens moet er voor mij wel tijd zijn voor humor, dat vind ik belangrijk', zegt hij. "Op de baan ben ik heel serieus, maar daarbuiten hoort even lachen erbij.”

Groot voordeel deze Paralympische Spelen is de aanwezigheid van publiek. “Normaal speel ik niet zo vaak in de buurt, maar in Parijs zitten er veel vrienden en familieleden op de tribune. Die steun voel ik wel, het geeft me extra energie.”