In een gymzaal in Schijndel vliegen deze avond de ballen je om de oren. Het gaat er bij een potje trefbal fanatiek aan toe. Iedereen speelt naar eigen kunnen mee. En wat het meest opvalt: het plezier straalt er vanaf.

Daisy begon acht jaar geleden met deze sportclub. “Ik heb heel lang zelf aan sporten gedaan op plekken waar ik me niet thuis voelde”, vertelt ze. “Ik heb een maatje meer en ik ben hooggevoelig. Mensen begrijpen dat niet altijd. En er is niet altijd begrip voor.”

Zo deed ze een tijdje aan korfbal, maar dat was een van de verenigingen waar ze zich niet fijn voelde. “Dan zeiden ze tegen me dat ik misschien moest afvallen of dat ik wel ergens tegen moest kunnen. Ik hoorde daar niet thuis. Sport is voor iedereen, maar zo voelde het daar niet.”

Intussen is haar club al aardig gegroeid. Naar op dit moment 32 leden. Drie avonden in de week zijn er mensen in het zaaltje aan het sporten. “Het zijn allerlei verschillende mensen”, zegt Daisy. “Mensen met een maatje meer of een mentale kwetsbaarheid. Hier word je gezien en gehoord. Dat is het belangrijkste.”

Trefbal is inmiddels ingeruild voor een ander balspel. Nu vliegt er een extra grote bal door de zaal, en liggen er in de hoeken en in het midden van de zaal matten op de grond die verdedigd moeten worden. De 24-jarige Carlo Jonkers rent door de zaal en probeert zoveel mogelijk te scoren.

Gezien en gehoord worden was voor hem de reden om hier te gaan sporten. De sportschool vond hij maar niks. “Daar hangt toch een onaangename machosfeer”, vindt hij. “Je voelt je er onzeker door. Dat vind ik niet fijn. Hier draait het om het plezier en werd ik met open armen ontvangen.”

Het laat zien hoe Daisy haar sportclub runt: met zoveel mogelijk aandacht voor iedereen. “Ik wil mensen weer in hun kracht zetten. Een van de mooiste dingen is dat sommigen weer doorstromen naar een reguliere sportclub of sportschool. Ik zie dat toch wel als een compliment.”