Paralympiërs duiken na forse medailleoogst de kroeg in
De sprintster noemde het pakken van de gouden plak op de 200 meter een ‘fantastisch gevoel’. “Het was een onbeschrijflijk moment. En dat voor zoveel mensen op de tribune. De 200 meter vroeg wel zoveel van me dat er op de 100 meter niet alles uitkwam, maar met goud en zilver ben ik supertevreden.”
Over een aantal weken staat haar trouwdag op het programma. “Ja, er komt nog een hele mooie dag aan. Met een mooi feest, maar dat feesten hebben we in Parijs ook al heel aardig gedaan.”
"We zijn met z'n allen een Frans kroegje ingedoken."
Dat feesten had Niels Vink ook flink gedaan. De 21-jarige Helmondse rolstoeltennisser pakte eerst het goud in het dubbelspel en een dag later in het enkelspel. “Er kwamen zoveel emoties los. Het was mooi om het te kunnen vieren met vrienden en familie. We zijn nog een Frans kroegje ingedoken en daarna met z’n allen naar de camping gegaan. M’n stem is niet super meer en ik heb weinig geslapen, maar ik voel me goed.”
"Mag morgen naar de koning, supergaaf."
Twee keer goud was er ook voor Demi Haerkens (26), die in de landenwedstrijd tevens zilver pakte. Voor de Helmondse dressuuramazone kwam daarmee een droom uit. “Het was een onwerkelijke week. Na het eerste goud kon ik niet direct genieten, want de focus ging naar de volgende wedstrijd. Toen ik klaar was, hingen er ‘ineens’ drie medailles op mijn nek. Het was een drukke periode, waarin ik constant aanstond. Ik heb er volle bak van genoten en mag morgen op bezoek bij de koning, supergaaf.”
"Elke medaille heeft een eigen verhaal."
Kelly van Zon (36) wist al wat het was om goud te pakken. In Parijs was ze voor de vierde Spelen op rij de beste en dat deden maar weinig topsporters haar voor. “Elke medaille heeft een eigen verhaal. Ook deze was weer uniek, ik ben er trots op”, aldus de Dongense tafeltennisster.
De finale van Kelly was bloedstollend spannend. Ze stond met 2-0 achter in games, maar uiteindelijk won ze met 3-2. “Ik sta bekend om mijn emoties, maar ik bleef deze wedstrijd redelijk rustig. De finale ga ik nog wel terugkijken met mijn coach, wat een duel was het.”
Sylvana van Hees (31) uit Halsteren maakte drie jaar geleden als speelster van de rolstoelbasketbalploeg een bijzondere Paralympische Spelen mee. Er zat geen publiek op de tribunes om het goud te vieren, maar dat was in Parijs wel anders. “Juichende en gillende supporters, het was iedere wedstrijd weer kippenvel.”
Oranje verloor al zeven jaar niet en daarom was de druk in Parijs enorm. “Ik ben zo trots op ons team dat het weer is gelukt. Ieder duel is er door iedereen volle bak gestreden. Welke beperking je ook hebt, we zijn een hecht team.”
LEES OOK: 7 keer goud en 15 medailles in totaal voor 'onze' toppers in Parijs