Ruud Benard (69) oogt relaxed in zijn voortuintje in de doorsnee Bredase woonwijk. De pensionado zit er vaak zijn krantje te lezen. Ook al is de weg voor zijn huis best druk, de voormalige realityster vindt er zijn rust.

"Mijn tuin is nogal wild begroeid", zegt 'Big Brother-Ruud' met zijn bekende, ietwat schorre en lijzige manier van praten. "Dat is beter voor de insecten, want daar gaat het niet goed mee. Er zitten nu ook veel vlinders en bijen."

Het contrast met vijfentwintig jaar geleden kan haast niet groter. Op het moment dat Benard op 19 september 1999 het Big Brother-huis binnenstapte, veranderde zijn leven volkomen. Hij won na honderd dagen opsluiting net niet, maar werd met zijn uitspraken als 'lekker knuffelen en 'laat je niet gek maken' een beroemdheid.

En nog steeds is Nederland zijn nationale knuffelbeer niet vergeten. "Deze week was ik voor het eerst in de sauna in Schiedam", vertelt Ruud Benard. "En een aantal vrouwen werd helemaal gek toen ze me zagen en kwamen naast mij in het bubbelbad zitten. En allemaal schreeuwen en doen. Als het op een leuke manier gebeurt, kan ik het wel wel hebben. Maar soms word ik er ook wel ziek van. Na vijfentwintig jaar, waar hebben we het over!"

Big Brother was in 1999 een sensatie en het tv-programma werd ongekend populair. "Het geeft me een gevoel van melancholie", vervolgt Ruud. "Het is voor mij een beetje een verre droom geworden. Ik weet nog wel dat ik die eerste dag een beetje zenuwachtig was. Want Veronica was toen een jonge en wilde omroep en ik was al 44. Ik dacht dat ik er zo zou worden uitgeknikkerd."

Maar niets was minder waar en het programma zette het leven van Benard behoorlijk op zijn kop. Hij werd een bekende Nederlander, maar kon dat niet verzilveren. "Zodra ik dat huis uitstapte, ging het mis", vertelt Benard. "Ik heb verkeerde mensen vertrouwd en daardoor veel geld verloren. Ik was naïef en ben daardoor genaaid."

Ook zijn relatie liep na zijn deelname aan Big Brother al snel op de klippen. "Ik heb vijf jaar niet normaal over straat kunnen lopen. Zodra ik de deur uit ging, was het van 'Ruud, Ruud, Ruud'. Ik was net Elvis Presley en de vrouwen gooiden zich aan mijn voeten. Dat was waanzin."

Met bekendheid moet je leren omgaan en dat lukt Ruud niet altijd goed. Hij kwam in een depressie terecht. "Ik heb weleens een week in bed gelegen en op een gegeven moment kreeg ik een fikse huilbui. Ik heb mezelf toen eens goed in de spiegel aangekeken en dacht: 'Ruud, nu moet je iets gaan doen'. Ik ben gaan vechten en ben helemaal teruggekomen. Het is de grootste overwinning in mijn leven geweest. Ik ben nu al een hele tijd een gelukkig mens."

Of hij het avontuur van Big Brother nog eens over zou doen? Een lange stilte volgt. "Nee, ik zou het niet weer doen."

Ruud gaat weer in zijn tuinstoel zitten en de frons op zijn voorhoofd verdwijnt net zo snel als die kwam. "Ga je nou nog iets over NAC vragen", zegt hij lachend. "Want die club zit in mijn bloed. En we spelen weer eredivisie!"