Met kniebeschermers om komt Jan aanlopen. De pet gaat op en daarna de fietshelm. Hij draagt handschoentjes met extra grip, een regenjas en op het zadel van zijn fatbike komt een extra groot kussen. “Dit zit hetzelfde als mijn auto. Door het kussen heb ik een breder zitvlak.” Achter op de fatbike zit een dubbele fietstas. Met een flesje water in het mandje voor op de fatbike is de voorbereiding compleet.

Het fatbike-avontuur begon voor Jan door lichamelijke klachten. “Mijn knieën zijn overbelast omdat ik veel fiets. Veertig kilometer per dag. Ik heb dit jaar al 5400 kilometer gereden. Ik kan naar de fysiotherapeut gaan, maar meestal kies ik zelf voor oplossingen. Het werd een fatbike. Het is veiliger en minder belastend voor mijn knieën.”

Zijn vooronderzoek deed Jan gewoon in het dorp. “Ik sprak een jong gastje aan op het kerkplein in Reusel. Ik zei: leg me eens uit hoe dat werkt.” Met de fatbike kan hij nu weer prima fietsen. “Als de trappers ronddraaien, heb je geen tegendruk op je knie. En als ik hem in de vijfde versnelling zet en een halve trap doe, gaat-ie vrij snel naar de 25 kilometer per uur. Bij een e-bike moet je nog steeds hard trappen als het hard waait. Dat heb ik nu niet meer.”

Vallen wil je niet, zeker niet op de leeftijd van Jan. Hij denkt dat dat ook helemaal niet hoeft te gebeuren. De fatbike is volgens hem ideaal voor ouderen. “Als je moet remmen, sta je meteen met twee voeten op de grond. Je hoeft nergens voor om te vallen. Het is net een auto van The Flintstones. Ik kan ook remmen met mijn klompen. Dit is veiliger dan op een e-bike.”

Jan is waarschijnlijk een van de weinigen in Nederland die met klompen aan op een fatbike zit. Hij kiest bewust voor dit schoeisel. “Het zijn meteen mijn steunzolen. En er zitten brede zolen onder. Dan heb ik meer en eerder contact met de grond.”

Van het opvoeren van zijn fatbike moet Jan niks hebben en ook stunten met de fatbike hoeft voor hem niet. Bij een schans in Reusel zag hij het nog misgaan. “Twee fatbikers wilden hier gisteren over de schans. De tweede ging niet goed. Ik hoorde een harde krak. De fatbike werkte niet meer. Ik hoef dat niet te doen. Dat is aan de jeugd.”

Verstandig vindt hij het om voor de fiets een leeftijdsgrens van 14 jaar in te voeren. “Je ziet de ongelukken die er gebeuren. Laatst een kind van dertien met een kind van acht achterop. De vraag is hoe getraind de hersens van jongeren zijn om er verantwoord mee om te gaan.”

Mensen op het terras in Reusel kijken met enige verbazing naar Jan. Hij krijgt veel opmerkingen en vragen. Senioren zeggen tegen hem dat ze met een elektrische fiets nog steeds knieklachten hebben. De elektrische fiets van Jan staat inmiddels te verstoffen. “Dan zeg ik tegen ze dat ze ook op een fatbike zullen overstappen.”

Wil Vosters kijkt vanuit zijn rolstoel in het centrum van Reusel toe. Jan komt voorbij op zijn fatbike. “Een mooi figuur is het, ja. Ik zou het niet durven als ik het nog zou kunnen. Het gaat veel te snel.” Toon Derkx is het met hem eens. Hij vindt Jan wel een durfal. ”Ik had het ook niet gedaan. Ik zou bang zijn om te vallen met die hoge snelheden.”

Jan op zijn beurt heeft het idee opgevat om een fatbikeclubje op te richten. De naam heeft hij al: NMM. “Dat betekent Niet Meer Moe. Als ik hier een uur mee rijd, heb ik geen druppeltje zweet. Dan kunnen we als leeftijdgenoten ervaringen uitwisselen. Ik denk dat het voor 65-plussers veiliger is.”

Deze 75-jarige is in elk geval heel gelukkig met zijn fatbike: "Het is een mooi speeltje voor mezelf. Ik ben met pensioen en hier kan ik de tijd goed mee doorkomen.”