Om de week rijdt Corné naar Zevenbergen waar hij bij bloemist Peter Mulder voor twintig euro bloemen koopt. Van de bloemist krijgt Corné nog vaak wat extra bosjes, omdat hij de actie van de Roosendaler sympathiek vindt. Gewapend met een flinke bos gaat hij weer naar zijn woonplaats, om in willekeurige straten voor iedere deur een bloem achter te laten.

Buurtbewoners reageren wat verbaasd als ze de bloemen in hun straat zien liggen. "Iemand heeft bloemen verloren", dacht Remco de Jong. "Of dit hoort bij een route naar een bruiloft", fantaseert zijn vrouw verder.

Corné hoort het geamuseerd aan. "Dit is nou precies de bedoeling. Dat mensen met elkaar praten over wat wat die bloem hier doet." Corné is ruim twee jaar geleden in de coronatijd begonnen met het neerleggen van bloemen. Mensen trokken zich terug en verloren de verbinding met elkaar."

Corné zag om zich heen dat mensen ook steeds kortere lontjes kregen. "Het moet niet uitmaken of je links denkt of rechts. Ik wil met dit kleine gebaar mensen weer met elkaar in contact brengen. Zodat we elkaar wat meer begrijpen, ook al ben je het met elkaar oneens."

Ook de neergelegde bloem wordt niet altijd begrepen. "Ik kom niet meer op opritten of bij brievenbussen. Soms zijn mensen dan bang dat dit onderdeel is van dieven die zo willen weten of de bewoner thuis is. Het is trouwens veel beter als de hele straat vol ligt. Dan heb je een reden om bij de buren aan te bellen", zegt Corné.

Inmiddels heeft Corné al zeker 2000 euro aan bloemen uitgegeven. "Al wordt het 10.000 euro, ik ga ermee door zolang ik denk dat het nodig is." Pascalle Van Loon komt net de straat in wandelen en hoort van Corné's beweegredenen. "Ik vind het mooi. De wereld kan wel wat vrolijks en gezelligs gebruiken. Mag ik deze meenemen? Ik ben op weg naar een verjaardag."