Vajènne (7) beleeft magische opkikkerdag mét helikoptervlucht
Knalrooie, prachtige haren en een vertederende bijna-grote-mensen-tanden-lach. Met van die kartelrandjes op de voortanden, weet je wel. Dat heeft de lieve, vrolijke Vajènne uit Helmond, die daarnaast ook worstelt met het syndroom van Joubert.
Bij mensen met dat syndroom zijn de kleine hersenen niet goed aangelegd. Hun motoriek gaat daardoor stroef en ze zijn snel moe. Er kunnen daarnaast nog wel meer complicaties voorkomen, maar Vajènne zit gelukkig aan een mildere kant van het spectrum. 'De positieve kant', noemt haar moeder het.
Zo'n syndroom vraagt veel van een meisje, maar ook veel van haar gezin. Van haar ouders, Anique en Ronnie. Van haar broertje Quinn en haar zusje Hannah. En om die reden is een Opkikkerdag voor de familie Beenen zo welkom. "Je wordt de hele dag ontzorgd", blikt moeder Anique terug.
Voor Vajènne begon de dag met een knaller. De ontvangst ging op een zelfgekozen onthaal-nummer: Van Links Naar Rechts van de Snollebollekes. "Dat was eigenlijk wel een beetje ongemakkelijk", lacht Anique. Zo in het middelpunt van de belangstelling staan, zijn ze niet gewend.
"Ik heb de hele dag geen rolstoel hoeven duwen."
Maar de hele dag in de watten worden gelegd door twee onwijs lieve vrijwilligers, daar kan ze dan wel weer aan wennen. "Ik heb de hele dag geen rolstoel hoeven duwen en als we moesten eten, werd dat door hen gehaald." Ze deden een fotoshoot met het hele gezin, aten gebakjes, dronken drankjes, knutselden, werden omgetoverd tot piraat op een boot en genoten van een fijne tijd samen. En dan moest het klapstuk nog komen.
"Quinn hoorde een flink kabaal, maar die dacht dat we het gras gingen maaien", zegt Anique. Schattig. Alleen bleek zijn inschatting van een grasmaaiermotor, een helikopter te zijn. Alle gezinsleden mochten een vlucht maken. "Ik heb eigenlijk vooral op de kinderen gelet, maar ik heb ook wel naar buiten gekeken en dat was heel mooi", geeft de moeder eerlijk toe.
Het was heel ontspannen, de hele dag. "De kinderen waren heel lief en rustig en gingen goed met de begeleiders. Dus het was heel zorgeloos en dierbaar. Maar aan het einde van de dag waren het ook wel genoeg prikkels geweest."
De dag erna flink bijkomen dus, maar dat is het dubbel en dwars waard.