Vera weet niet beter dan dat haar ouders doof zijn. Ze heeft twee broers die wel kunnen horen. "Ik moet vaak tolk spelen. Bijvoorbeeld in een restaurant tijdens vakantie. Mijn ouders kunnen wel praten maar spreken geen Engels. Dus bij inchecken bij een hotel of eten bestellen in een restaurant nam ik die rol op me."

Ook in Nederland fungeert Vera vaak als tolk. "Bijvoorbeeld in restaurants, maar ook bij de dokter. Dat zit de arts half met zijn rug naar mijn vader toe en moet ik alles vertalen. Het is jammer dat mensen zo vaak tegen mij praten, want mijn ouders kunnen prima liplezen. Het is soms ook een beetje denigrerend naar mijn ouders toe. Ze zijn doof maar niet dom."

Het is maandag de Internationale Dag van de Gebarentaal. Als het aan Vera ligt, leren meer mensen gebarentaal. "Het is niet moeilijk, zeker niet als je de basis wilt leren waarbij je woorden als eten, slapen, regen en honger leert. Ik heb vier cursussen gedaan en binnenkort ga ik een minor gebarentaal doen", zegt Vera die nog studeert.

Haar ouders kunnen ook praten, maar spreken woorden vaak fonetisch uit. Die foute spreekwijze leerden ze ook Vera aan. "Woorden als lasagne en chocolademousse sprak ik verkeerd uit, net als een leenwoord als trottoir en schnitzel. Gelukkig heb ik veel hulp gekregen van een aardige juf op de basisschool en van mijn opa en oma."

Er zijn meerdere soorten gebarentaal, vertelt ze. Niet alleen heeft ieder land eigen gebaren, maar ook binnen Nederland zijn er verschillen. "Zo is er dialect. Het woord taart gebaar je in het Brabants anders dan in het Gronings. En ook internationaal zijn er verschillend. Daarom kan ik niet in gebarentaal met iemand uit Spanje praten."

Tijdens de coronacrisis droeg bijna iedereen een mondkapje. Goed voor de gezondheid, maar niet handig als je moet liplezen zoals de ouders van Vera. "Dan vroegen ze bijvoorbeeld aan een caissière of die even het mondkapje omlaag wilde doen, maar sommigen wilden dat niet. Coronatijd was daardoor echt een persoonlijke hel voor mijn ouders."