Als burgemeester Marian Witte in de vroege ochtend aankomt bij haar afspraak bij de Dongecentrale in Geertruidenberg, wordt ze gekidnapt door een aantal mannen. Met een speedboot vluchten ze over de Donge en de Amer richting Drimmelen. Vervolgens moet ze plaatsnemen in een auto, die met gierende banden richting het Dongemond College in Raamsdonksveer scheurt. Daar wordt op dat moment een schoolbestuurder en een klas van een veiligheidsstudie gegijzeld gehouden.

Terwijl het brandalarm over het schoolplein klinkt, loopt een klas in gymkleding naar een naastgelegen grasveld. Van een afstand zien zij hoe bewapende mannen de school instormen.

De leerlingen kijken hun ogen uit, als de schoolbestuurder en burgemeester vervolgens een grote Chinook-helikopter in worden gedelegeerd door een groep militairen met honden, die hen naar vliegbasis Gilze-Rijen brengt. "Dat vonden ze hilarisch", zegt schoolbestuurder Daphne Heeroma. Ze kon er 's nachts haast niet door slapen. "Word ik straks ontvoerd met zakken over mijn hoofd?" Uiteindelijk verliep alles goed. "Maar het was retespannend!"

Wel heeft ze lang getwijfeld of haar school mee zou moeten doen aan deze oefening, biecht ze op. "Voor de nationale veiligheid en de democratie wilde ik Defensie de ruimte geven om zo real life mogelijk te oefenen, maar we hebben wel te maken met jonge kinderen, in de leeftijd van twaalf tot achttien jaar."

Om de impact op de leerlingen zo laag mogelijk te houden, is de training daarom gekoppeld aan de jaarlijkse brandoefening. De leerlingen worden het schoolgebouw uitgelokt, zodat ze binnen niet worden geconfronteerd met geweld tijdens de bevrijding van de burgemeester, schoolbestuurder en de gegijzelde klas. Na afloop van de training wordt in burgerschapslessen gesproken over vrijheid, democratie en maatschappelijke verantwoordelijkheid. Ook komen medewerkers van Defensie vertellen over hun werk.

Defensie heeft de gijzeling in scène gezet, om helikoptervliegers op te leiden tot wapeninstructeurs. Dat gebeurt tijdens een training, die in totaal twintig weken duurt. "Het gebeurt zeer zelden dat er op deze manier wordt getraind", vertelt Bob Oostrom, commandant van het Helicopter Warfare Centre. "We zoeken bewust de complexiteit van een bebouwde omgeving op. Het is anders dan vliegen boven een weiland of woestijn."

Daardoor gaat ook niet alles zoals gepland tijdens de training, vervolgt hij. Zo blijkt het dak van de school niet geschikt te zijn om op te landen. "Er was een dilemma in de cockpit: wanneer ga je over tot actie? Daardoor duurde het lang voordat de special forces in beweging kwamen." Nu zal beoordeeld worden of bepaalde keuzes die gemaakt zijn tijdens de bevrijdingsactie slim waren of niet.

Vooraf is er weinig gecommuniceerd over de oefening van Defensie, omdat ze liever geen pottenkijkers wil. Daarnaast moet het een verrassing blijven voor de mensen die worden opgeleid. "Zij begonnen om vier uur ’s nachts. Toen pas wisten ze dat de burgemeester ontvoerd was en er actie ondernomen moest worden", vertelt Oostrom. "Ze hadden geen idee van de vluchtroutes en welke dreiging ze konden verwachten."

Door de oorlogen in onder meer Oekraïne en Gaza ligt het dreigingsniveau nu hoger, vertelt Oostrom. Daarom is het van belang dat dit soort fictieve scenario’s geoefend worden en militairen ervaring opdoen. "Maar ik hoop dat het nooit werkelijkheid wordt."