Op de salontafel ligt de inhoud van één plastic zak kris-kras verspreid. Tientallen cassettebandjes met uren gesproken woord. Willekeurig pakt Jean-Paul er eentje van de stapel. Na nog geen vijf seconden afspelen in zijn recorder verschijnt er een glimlach op zijn gezicht. “Ja hoor, dit is de stem van Paul Stanley, de zanger van Kiss. Ik interviewde hem in de auto toen hij over Sunset Boulevard in Los Angeles reed, mooi was dat.”

Weinig Nederlandse muziekjournalisten interviewden zoveel internationale sterren als Jean-Paul Heck. De geluidsopnames dienden voor hem ‘slechts’ als backup voor zijn geschreven artikelen. “Ik heb vaak op het punt gestaan om de bandjes weg te gooien, want wat moet ik ermee? Mijn vriendin wees mij erop dat het misschien toch verstandig zou zijn om ze te bewaren omdat er zoveel bijzondere verhalen tussen zitten. Ik heb ze dus nog, alle honderden interviews die ik over de afgelopen vijfentwintig jaar heb gemaakt.”

Ondanks de bandruis en de zachte piepgeluiden van het cassetterecordertje, weerklinken de meeste stemmen toch opvallend helder uit het kleine speakertje. Wat verder opvalt, is de ontspannen sfeer tijdens de interviews. “Als je mij vraagt wanneer of waar ik iemand heb geïnterviewd, weet ik dat vaak niet meer. Nu ik het geluid erbij hoor, ben ik in mijn hoofd exact terug in het moment en herinner ik mij alle details.”

“Dit is Sting”, zegt Jean-Paul die inmiddels weer een nieuw cassettebandje laat horen. “Die heb ik meerdere keren gesproken. Deze opname heb ik gemaakt voordat hij zou optreden in AFAS Live. Grappig is dat hij bekend staat als een arrogante man. Ik heb hem bijna een uur geïnterviewd en je hoort dat wanneer Sting over muziek praat, hij echt heel aardig is.”

Jarenlang gebruikte de muziekjournalist de draagbare Sony cassetterecorder. Zijn trouwe assistent heeft de tand des tijds goed doorstaan. “Ik heb uiteraard een digitaal opname apparaatje. Toch ben ik dit recordertje nog lange tijd met opzet blijven gebruiken. Het heeft iets knulligs en dat werkt ontwapenend bij sommige artiesten.”

“Toen David Bowie zag dat ik dit cassettedeckje bij me had, sprong hij op en rende naar zijn kast. Even later haalde de zanger precies hetzelfde exemplaar tevoorschijn. Hij vertelde mij dat hij er veel van zijn demo’s mee had opgenomen. Ook Amy Winehouse was tijdens een interview helemaal weg van dit oude dingetje. Ze vond het lekker ‘vintage’. Mooi toch?”

Dat Jean-Paul de stemmen heeft vastgelegd van artiesten die inmiddels zijn overleden, maakt zijn collectie extra bijzonder. Zo sprak hij de Franse chansonnier Charles Aznavour en de Amerikaanse zanger Chris Cornell vlak voor hun dood. Jean-Paul: “Ook Chester Bennington, frontman van de Amerikaanse band Linkin Park, heb ik nog geïnterviewd kort voordat hij een einde aan zijn leven maakte. Nu deze mensen er niet meer zijn, luister je heel anders naar deze gesprekken.”

Nu de Bergenaar definitief heeft besloten om zijn unieke collectie te behoeden voor de milieustraat, zoekt hij naar een bestemming van zijn audio-archief. “Ik heb nooit de labeltjes ingevuld met wie erop staat dus dat wordt een heel uitzoekwerkje. Ik zoek ook nog iemand die ze kan digitaliseren zodat ik er wat mee kan gaan doen. In welke vorm weet ik nog niet. Een podcast, een radioprogramma bij Veronica waar ik een programma had, de NTR of misschien wel Omroep Brabant? Wie weet?"