Martien leeft al weken in auto na sluiting camping Peter Gillis
De oud-bewoner van Prinsenmeer heeft zijn bordeauxrode Mercedes bewust op de parkeerplaats voor het gemeentehuis gezet. “Ik hoop dat ze mij zien liggen onder mijn dekentje en dat ik wat aandacht krijg daarbinnen”, zegt Martien.
"Ik slaap maar een paar uurtjes door de problemen.”
Een jaar geleden kreeg Peter Gillis, en dus ook de bewoners van Prinsenmeer, te horen dat het vakantiepark geen vergunningen meer zou krijgen. Gillis zou de vergunningen gebruiken voor criminele activiteiten. Vakantiegangers moesten direct vertrekken, bewoners kregen uiteindelijk tot afgelopen september om te vertrekken.
Martien en zeker zeven anderen konden niet op tijd nieuwe woonruimte vinden. “Ik heb het een week na de sluiting nog volgehouden op Prinsenmeer, zonder gas, water en licht. Maar twee weken geleden heb ik het park verlaten en nu woon en slaap ik in mijn auto.”
Deze maandagochtend begint Martien met een croissantje uit de supermarkt en bij de Albert Heijn kan hij naar de wc. “De rest van de dag loop ik wat rond door het centrum, ’s avonds gaat de bank plat en kan ik slapen.” Martien pakt een deken en een kussen, zijn voeten in de kofferbak en zijn hoofd tegen de bestuurdersstoel. “Zo lig ik hier. Ik slaap maar een paar uurtjes door de problemen.”
"Ik wil gewoon een oplossing, niet iets tijdelijks.”
En douchen? “Heel af en toe kan ik een korte douche bij iemand nemen. Ik zit echt in zak en as, ik kan geen kant op.” Martien noemt zijn eigen situatie onmenselijk. “Het is moeilijk, het is zwaar. Van buiten ben je een groot en stevig persoon, maar van binnen ben ik aan het doodbloeden.”
Vrienden wil Martien niet lastig vallen met zijn problemen. “Ik wil niet terug naar mijn kindertijd. Dat ik moet leven naar de regels van anderen. Ik wil gewoon een oplossing, niet iets tijdelijks.” Daarom staat hij ingeschreven bij een aantal wooncorporaties. “Een urgentieverklaring krijg ik niet. Ze vinden mijn situatie niet urgent genoeg.”
Zeker vier chaleteigenaren zwerven na de sluiting van Prinsenmeer rond. Drie van hen hebben kinderen. Zo ook Martien, hij heeft co-ouderschap over zijn dochter. “”Heel af en toe kan ik ’s avonds in het dorp mijn dochter zien, maar daarna moet ik haar terug naar haar moeder sturen. Het doet veel met mij, maar vooral ook met mijn dochter.” De tranen staan in de ogen van Martien als hij over zijn dochter praat.
“Ik zit nu in een dal, ik hoop daar heel snel uit te komen.”
Volgens de 57-jarige oud-bewoner van Prinsenmeer is het nu nog wel te doen in de nachten. “Het is nu zo’n twaalf graden. Als het straks echt winter wordt dan moet ik wat anders gaan zoeken. Dan hoop ik dat ik tijdelijk bij een zorginstelling terecht kan of in een kraakpand.”
De gemeente Asten laat weten dat ze het erg vinden dat Martien in zijn auto leeft. “Maar we kunnen niet ingaan op persoonlijke situaties. In het algemeen geldt dat als mensen een hulpvraag hebben, zij deze altijd kunnen stellen door een afspraak te maken”, schrijft de gemeente. Dat heeft Martien inmiddels ook gedaan. “Ik zit nu in een dal, ik hoop daar heel snel uit te komen.”
Prinsenmeer is overigens niet helemaal verlaten. Acht bewoners wonen gedoogd door de gemeente Asten op het vakantiepark van Peter Gillis. Die mogen dus, ondanks de sluiting, blijven.
MEER OVER PRINSENMEER:
Bewoners Prinsenmeer moeten vertrekken, Peter Gillis wint rechtszaak
Peter Gillis schrikt zich rot: dwangsom ineens drie keer zo hoog
Deze mensen wonen op vakantiepark Peter Gillis: 'Straks geen elektra meer'