Acht jaar lang kampte Demi met een eetstoornis. “Ik had extreme eetbuiten om mijn emoties te onderdrukken. Bovendien had ik de slechte gewoonte om te roken en vapen. Ik dacht dat ik mijn emoties en eetbuien maar moest accepteren, ik had ze inmiddels al zo lang.”

Op zoek naar afleiding, werkte ze heel veel, met een burn-out als gevolg. Het hardlopen zorgde er uiteindelijk voor dat ze weer lekker in haar vel kwam te zitten. “Het gevoel dat je krijgt als je rent, is zo fijn. Het lijkt alsof je de hele wereld aankunt."

Drie keer in de week staat een hardlooptraining op het programma. “Meestal loop ik in het weekend een lange afstand. Maar het is niet alleen trainen. Ik zorg ook dat ik genoeg slaap en de juiste voeding binnenkrijg. Zo zorg ik voor de juiste energie.”

Dat ze zondag meedoet aan de marathon in haar woonplaats, is iets waar ze eind vorig jaar nog niet van durfde te dromen. “Ik had niet eens verwacht dat ik vijf kilometer achter elkaar kon hardlopen, laat staan een hele marathon. Je kunt dus veel verder komen dan jezelf in eerste instantie zou denken. Als ik het kan, kan iedereen het. Je moet er wel je grenzen voor verleggen.”

Demi is niet alleen met haar eigen prestatie bezig. Ze heeft een boodschap die ze graag wil delen. “Blijf altijd dicht bij jezelf staan en kies voor je eigen waardes. Laat je niet leiden door de mening of verwachtingen van anderen. Ik was zo diep gezonken en ook ik ben eruit gekomen.”

Dingen die ze in haar leven heeft meegemaakt, komen ook op papier te staan. “Ik schrijf een autobiografische roman waarin best wel wat traumatische gebeurtenissen staan. Dat schrijf ik zo op dat het richting zelfhulp gaat. Zo kunnen andere mensen er ook iets mee.”

Maar eerst de marathon, waarbij uitlopen haar grootste doel is. “Het liefst loop ik de afstand in vier uur en een kwartier, al is dat wel heel snel voor mij. Ik baal als het me niet lukt binnen 4,5 uur.”