De plek waar hij met een hersenbloeding in elkaar zakte, bezoekt hij nog regelmatig. “Het is een soort herdenkpunt voor mij. Ik ben me er bewust van wat er is gebeurd.”

Iets meer dan een jaar geleden startte zijn herstel. Hij ging ziekenhuis in, ziekenhuis uit. “Eerst kwam ik terecht in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis, daar ben ik vijf keer geopereerd. Iedere keer kreeg ik er weer een hersenbloeding bij. Daarna ben ik overgebracht naar het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. Vervolgens heb ik 9,5 maand gerevalideerd in het Daan Theeuwes Centrum in Woerden.”

Het eerste half jaar was zijn revalidatie erg pittig. “Het ging zo moeizaam, ik kon erg weinig. Ik had eigenlijk niet meer verwacht veel te kunnen lopen."

Maar Ruben herstelde wonderwel en durfde weer voorzichtig aan hardlopen te denken. Sterker nog, hij schreef zich een tijdje later opnieuw in voor de halve marathon in zijn woonplaats. “Mijn artsen zeggen dat mijn herstel heel bijzonder is. Van mijn fysiotherapeuten heb ik een trainingsschema gekregen en ik train drie keer per week. Verder meet ik iedere dag vier keer mijn bloeddruk. Als die goed is, geeft me dat een veilig gevoel.”

Helemaal de oude is hij overigens nog niet. “Het gaat steeds beter met lopen, praten en ik kan weer werken. Ik merk nog wel restverschijnselen. Mijn linkerhand is bijvoorbeeld minder bruikbaar dan voorheen. Ook is mijn balans minder. Maar ik zie de toekomst wel zonnig in.”

Ruben hoopt anderen te inspireren met zijn verhaal. “Ik wil bewijzen dat ik weer gezond ben en een halve marathon kan lopen. De tijd is niet belangrijk, voor mij telt het uitlopen. Dat geeft me zo'n kick. Ik hoop dat andere mensen zien dat je verder kan komen dan je ooit zou durven dromen.”