Wildplassers laten kerk uit zijn voegen barsten: ‘Onfatsoenlijk!'
"Gadver! Deze is nog vers." Vol walging hurkt pastoor Jochem van Velthoven neer bij urinespetters achter zijn kerk. De penetrante lucht die van 'de plaats delict' afkomt, maakt duidelijk dat iemand zojuist een kleine boodschap heeft gedaan tegen het gebouw. “En hier zie je een plek waar men de maaginhoud heeft geledigd.”
Laatst vond de pastoor zelfs een volle incontinentieluier tegen de gevel van zijn kerk. “Onfatsoenlijk”, is het enige woord dat hij ervoor overheeft. “Je plast niet tegen het huis van God!”
Openbaar toilet en plaspalen
Eerder lagen er plannen op tafel om een openbaar toilet in de hal van de kerktoren te plaatsen. Daar stak de monumentencommissie uiteindelijk een stokje voor. Aanpassingen die daarvoor moeten worden gedaan, leveren te veel schade op aan het Rijksmonument.
Wel staat er een UriLift, een verzinkbare plaspaal, voor de kerk. Die kan tijdens uitgaansgelegenheden worden gebruikt. “Maar die zit vaker in de grond dan dat ‘ie naar boven komt”, verzucht Van Velthoven. “Dan bied je de gelegenheid een andere plaats te zoeken. Helaas kiest men dan voor de kerk.”
Flinke schade door urine
En daar kan het gebouw niet tegen. “De voegen zijn helemaal weggesleten”, laat Van Velthoven zien. Dat komt doordat het zout van de urine in de stenen trekt, legde restauratie-architect Ben Massop eerder al uit aan Omroep Brabant. “Als dat droogt, kristalliseert het. Het drukt dan tegen stenen en voegen aan, wat voor flinke schade zorgt.”
Maar niet alleen aan de buitenkant, ook binnenin de kerk is de schade goed te zien. Met zijn hand wrijft Van Velthoven over een muur waar kalk en verf vanaf brokkelt. “Je ziet hoe het vocht er doorheen is geduwd.”
Anti-urine verf en felle lampen
De Grote Kerk in Breda nam eerder al maatregelen om de poreuze kalksteen te beschermen. Daar worden wildplassers in de schijnwerpers gezet. Felle lampen met een sensor springen aan als iemand zich ook maar in de buurt bevindt.
Het kan nog een stapje verder. In de Molensteeg in Roosendaal, tegenover café De Drie Weesgegroetjes, zijn de muren namelijk voorzien van anti-urine verf. Zodra je hier tegenaan plast, kaatst je urine terug.
Van Velthoven denkt aan een wat lievere maatregel. Hij wil voor de Oosterhoutse kerk een groenstrook aanleggen, aan de hand van geveltuintjes. “Ik wil zeker nog niet aan een hekwerk denken, want wij willen een open en gastvrije kerk zijn, waar iedereen welkom is.” Uitgezonderd wildplassers dan.
Kerk zoekt vrienden
Om ervoor te zorgen dat de kerk een visitekaartje blijft voor Oosterhout, springt de lokale horeca nu in de bres. “Het is een herkenningspunt hier op de Markt en voor de lokale horeca iets waar we tegenaan kijken en van genieten”, aldus horecawoordvoerder Dré de Jong. “Hij moet niet door achterstallig onderhoud verdwijnen.”
Daarom is er jaarlijks onderhoud nodig, geschat op minstens 50.000 euro per jaar. Omdat het bisdom geen geld heeft, worden er via het initiatief Vrienden van de Sint-Jan donateurs gezocht. Zij betalen elk duizend euro per jaar. “We hebben al negen vrienden. Op naar de vijftig!”
Ondanks dat veel horecagangers tegen de kerk aan plassen, zijn de cafés met dit initiatief nu een zegen voor pastoor Van Velthoven. Hij is er heilig van overtuigd dat de zoektocht naar vijftig vrienden gaat lukken. “We staan samen sterk voor de kerk. Als de basiliek bij iedere Oosterhouter in het hart zit, vertrouw ik erop dat dat goedkomt.”
DIT VIND JE OOK INTERESSANT: