"Egbert, de vriendelijke dikke karper in de vijver voor het Atlasgebouw, die celibatair lijkt te leven", introduceert de TU/e haar geschubde mascotte. Een introductie die je liever niet over jezelf zou horen, maar die de nodige empathie oproept wanneer het over een karper gaat. Arme Egbert. In een kleine vijver. Goor. Zwemmend tussen de boterhammen met vlokken en al jaren helemaal alleen.

Hij is een gretige vis met overgewicht. Die, volgens het universiteitsblad Cursor, na jaren celibatair leven ook wel eens een vijvervriendinnetje wil.

Zo ongeveer elke vijverexpert uit de wijde omtrek werd afgelopen week naar de vijver voor het Atlasgebouw getrokken om het water te meten en Egbert onder de loep te nemen. "Je zou het misschien niet zeggen, maar de vijver is niet zo vies als ie lijkt", zei Mark Zegers van adviesgroep Koi en Vijver tegen Cursor. Maar daar heeft vijverexpert Roy Antonis dan weer zijn twijfels bij.

Op verzoek van Studio040 dompelde hij zich figuurlijk onder in de leefwereld van Egbert, met hartverscheurende conclusies. De vijver zou volgens hem niet diep genoeg en hartstikke vies te zijn. En hij constateerde dat Egbert veel te dik en eenzaam is. "De karper is waarschijnlijk ongelukkig", zegt de vijverexpert als klap op de vuurpijl.

Na het artikel van Studio040 stroomden de berichten van karpersympathisanten bij de omroep binnen. Met goedbedoelde adviezen, over betere pompen en waterplanten, maar ook dieettips en adoptieopties. "Waarom denken mensen dat vissen geen gevoel hebben?", klinkt de kritiek. "Egbert wil batsen."

De universiteit zelf weet zich tot dusver nog geen raad met het lot van hun zorgenkindje Egbert. Krijgt hij een vriendinnetje? Een flinke set waterplanten? Gaat Egbert op kamers? "Of moeten we hem dan zomaar weggeven", vraagt een woordvoerder zich hardop af. Nou, daar zijn wij inmiddels ook wel benieuwd naar. #FreeEgbert.