Video

Kramp na afloop voor 'Mister 040', maar op deze bijzondere plek

13 oktober om 14:22 • Aangepast 23 oktober om 02:03
nl
Bij de start was hij zichtbaar geëmotioneerd en na de finish waren er weer tranen bij Harm Sengers (42) uit Eindhoven. 'Mister 040' stopte in 2018 met het lopen van marathons, maar maakte zondag zijn comeback. "Dat mijn moeder, vrouw en dochter hier langs de kant stonden, is het mooiste wat er is."
Profielfoto van Leon Voskamp
Geschreven door

Wie Harm Sengers zegt, zegt hardlopen. Tien keer liep hij de marathon in zijn woonplaats, waarvan in 2016 zijn persoonlijke record van 2.19.48. Dit deed hij altijd met startnummer 040. Tot hij vanwege gezinsuitbreiding zijn hardloopcarrière in 2018 op een lager pitje zette.

"Ik kreeg echt een brok in mijn keel."

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Eind vorig jaar hervatte Harm het serieuze trainen en deze zondag keerde hij terug aan de start van de marathon in 'zijn' Eindhoven. Al tijdens de start sprongen de tranen in zijn ogen.

"Gisteren liep ik met mijn zoon van 4 de kidsrun, dat was magistraal. Verder stonden mijn moeder, dochter en vrouw op vier of vijf plekken langs het parcours. Hardlopen was mijn leven, nu is het gezin dat. Zo mooi om dit met hen te kunnen beleven. Ik kreeg echt een brok in mijn keel."

Hij dacht dat een tijd onder de tweeënhalf uur niet haalbaar was, maar hij kwam binnen in 2.29.23. "Ik ben in mijn enthousiasme veel te hard gestart. Daarvoor betaalde ik later de tol. Ik had me voorgenomen om iedereen die me aanmoedigde, een duim terug te geven. Ik heb er kramp in mijn duim van, want er waren zoveel mensen. En dat terwijl je ook lekker warm op Omroep Brabant had kunnen kijken. Applaus voor alle toeschouwers."

"Harder ging niet vanwege mijn kamikazestart."

Lichamelijk ging het verder goed met de Eindhovenaar. "Eigenlijk doet niks echt pijn. Msschien alleen mijn voeten een beetje door m'n schoenen. Harder ging echter niet meer vanwege mijn kamikazestart."

Een beetje spijt heeft Harm trouwens wel. "Dit evenement wordt gedragen door vrijwilligers. Na 35 kilometer wilde een vrijwilliger mij een bidon aangeven bij de drankpost. Ik schrok me rot, want je moet normaal gesproken zelf je bidon pakken. Die vrouw deed dat met haar beste bedoelingen, maar ik reageerde niet zo netjes. Mijn hoofd was een beetje poreus, mijn excuses voor mijn gedrag!"

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!