Matthew zit op de P.I.-school in Oisterwijk, voor kinderen met heel ingewikkelde sociale problemen. Maar daar is hij alleen ’s morgens van negen tot twaalf uur. En daarna kan hij niet naar de opvang. “Hij is op twee plekken afgewezen”, legt Claire uit. “Hij heeft last van agressieve buien. En hij kan niet tegen de drukte. Bij een normale buitenschoolse opvang heb je makkelijk twintig kinderen rondlopen bij één of twee begeleiders. Dat kan Matthew niet aan, dus ik moet er thuis voor hem zijn.”

Claire werkt 32 uur per week in de logistiek. “Mijn werkgever is heel begripvol geweest. Maar zij zeggen nu ook: je hebt een contract van 32 uur en je moet die uren ook werken. Als dat niet gaat, moeten we afscheid van je nemen.”

Haar vakantiedagen zijn al op, dus Claire neemt nu onbetaald verlof als ze niet op haar werk kan zijn. Bijvoorbeeld komende herfstvakantie: “Je wordt bijna gedwongen om thuis te zitten en een uitkering te nemen omdat er geen zorg is voor je kind.”

Claire is lang niet de enige die met dit probleem kampt. In de regio Midden-Brabant zijn er 315 kinderen en jongeren die thuis zitten. Ze zijn langer dan vier weken niet naar de basisschool of het voortgezet onderwijs gegaan. Bijvoorbeeld omdat ze agressief zijn, of omdat ze niet tegen de drukte van de klas kunnen door een vorm van autisme.

In de zorg voor Matthew staat Claire alleen: “Het gaat niet goed tussen hem en mijn ex. Bij mij voelt hij zich vertrouwd, ik ben zijn veilige haven.” Claires ex voedt hun dochter op. “Om voor Matthew en zijn zusje de rust te bewaren”, legt Claire uit: “Hij reageert zijn problemen af op zijn zusje en daarom zien ze elkaar alleen in het weekend.”

Op de eerste verdieping laat Claire Matthews slaapkamer zien. Naast de liefde voor voetbalclub Willem II en Pokémon valt ook het stootkussen van Batman op. "Dit is om te helpen als ie agressief wordt, dat ie een uitlaatklep heeft. Ik heb liever dat hij tegen Batman schopt dan tegen mij", lacht Claire.

De situatie nu drijft Claire tot wanhoop. “Ik hou heel veel van mijn zoon en hij is altijd welkom thuis. Maar ik heb niet altijd tijd om met hem naar de speeltuin te gaan. Hij mist het omgaan met leeftijdgenootjes. En ik kan hem ook niet alles leren, want ik ben geen docent”, legt ze uit.

Met angst kijkt ze naar de toekomst: “Omdat ik gewoon niet weet wat er met hem gaat gebeuren. Je ziet dat hij in de knoop zit. En ik wil niet thuis komen zitten. Maar als het nog lang duurt, gaat dat wel gebeuren. Dat is niet positief voor Matthew, maar ook niet voor mij.”

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

Susanne wanhopig: zoontje Freek (11) zit thuis want hij kan nergens terecht

Kosten jeugdzorg rijzen de pan uit, groepsbehandeling is goedkoper