Annelie heeft alle dertien shows van Frans gezien, maar vervelen gaat het nooit: "Ik heb weer genoten, hoor", zegt ze stralend. In 1998, toen ze een jonge blom was van 20, ging ze voor 't eerst. "Eigenlijk mocht ik niet van m'n vader, want hij wilde niet dat ik in m'n eentje in het donker naar huis moest", vertelt ze. "Het was een hele discussie, maar uiteindelijk vond-ie 't goed en ben ik toch gegaan. Nou, ik was meteen verkocht."

De magie die ze destijds ervoer, wordt niet minder. Integendeel zelfs. "Het is niet te beschrijven als je hem ziet. Frans is gewoon Frans, hij is zo sympathiek en zijn muziek is fantastisch. Hij is er altijd voor me, ook als het tegenzit in het leven en de dingen niet zo lekker lopen. Als ik zijn liedjes hoor, dan geeft hij me troost. Er komt er iets in me los en ik voel me beter."

Met de jaren is ze soms héél dicht bij haar idool geweest. "Ooit schreef ik speciaal een gedicht voor Frans en toen trok hij me het podium op en las het aan me voor, ten overstaan van al die duizenden mensen. Zoiets vergeet je nooit meer."

Annelie had vaker het geluk oog in oog met de zanger te staan. "Ik had een roos bij me, hij ging op zijn knieën voor me zitten en zong toen 'Ich träum von dir heut Nacht weil ich dich liebe". Ik had zo'n boei, spreek geen Duits en had geen idee wat hij zong, maar het raakte me recht in mijn ziel."

Eerst ging ze alleen naar de optredens, nu neemt ze haar man mee. En die is net zo enthousiast. Het duet dat Frans zong met zijn zoon Christaan, waarbij ze een eerbetoon brachten aan Frans' vader Chris, het moment dat de twee andere Bauer-zoons de microfoon pakten en de gastoptredens van Sieneke en Django Wagner, Annelie kan er even op teren. Maar volgende keer is ze er zeker weer bij.