Hubert, bij zijn vrienden en collega's bekend als de Mister van Brabantse Bodem, groeide op in de jaren tachtig en draaide toen al plaatjes bij een piratenzender. Niet lang daarna kreeg hij zijn eerste baantje bij Hilversum 3, in die tijd de enige officiële radiozender. Zangers en bands met de zachte g stonden onafgebroken in de top 10 met hun liedjes.

"Er was niet één bepaald muziekgenre, het ging alle kanten uit", weet Hubert. "Ineens stond de Eindhovense zangeres Lenny Kuhr hoog in de regionen met 'Visite'. En John Spencer uit Tilburg, met zijn zwarte lokken en Elvis Presley-moves, was ook ontzettend populair. Moeders stonden zingend met hun handen in het sop aan de afwas mee te hummen met 'Een meisje voor altijd.'

Nog zo'n klassieker: 'Annie, hou jij m'n tassie even vast' van Miggy. In 1981 was het een nummer één-hit. De zangeres, die in het echt Marina van der Rijk heette, kwam uit Breda. Na haar succes verdween ze uit de publiciteit, en hoorden we nooit meer iets van haar of haar handtas. Maar dat liedje blijft resoneren in ieders oren en heeft iets onsterfelijks.

Hubert had als jonge twintiger een vriendinnetje en kwam regelmatig bij haar over de vloer. "Haar moeder was helemaal gek van de band Highway uit Kaatsheuvel. Ik kende dat bandje helemaal niet, maar het deuntje 'Kiddy kiddy kiss me' bleef meteen in m'n hoofd hangen. Door haar ben ik Highway gaan draaien op de radio."

Erik Mesie uit Eindhoven van Toontje Lager is ook zo'n nederpop-succes, met hits als 'Zoveel te doen' en 'Stiekem gedanst'. De zanger wist op z'n gympies en met z'n nonchalante krullen heel wat vrouwelijke fans voor zich te winnen.

Maar de absolute meidengekte was natuurlijk voor Doe Maar. Jonge tienermeisjes vielen massaal in zwijm voor zanger en gitarist Henny Vrienten uit Tilburg en toetsenist Ernst Jansz uit Neerkant, die ook een aardig eindje wegzong.

Doe Maar combineerde ska, punk en reggae tot een eigen nederpop-geluid. Hun nummers hadden een serieuze insteek, volwassen problemen die ze extreem toegankelijk maakten, zoals 'De Bom' en 'Heroïne'.

"Ze maakten teksten als 'Je loopt je lul achterna' en 'Nederwiedewiedewiet', maar die meisjes hoorden helemaal niet wat ze zongen, ze waren gewoon straalverliefd", blikt Hubert terug. "Het waren taferelen zoals bij The Beatles, het publiek viel massaal flauw."

De Rosmalense zanger Albert West die er lekker doorheen denderde, Gerard van Maasakkers uit Nuenen met zijn grote succes, de Brabantse popmuziek had de wind mee.

"VOF de Kunst uit Hilvarenbeek is op een gegeven moment van naam veranderd, omdat het buitenland lonkte. Toen heetten ze opeens The Art Company. Het verhaal gaat dat George Michael hun muziek hoorde en dacht: 'Ik heb nog nooit zoiets slechts gehoord."

Hubert kijkt met een dikke glimlach terug naar de jaren tachtig. "Het was uniek en het had iets magisch", zegt hij. "Ieder decennium heeft zo z'n eigen bijzondere muziek, maar die Brabantse nederpop sprong er voor mij wel uit."