De broers vissen al een paar jaar, ze werden besmet met het visvirus door hun vader en opa. “Papa viste vroeger ook altijd veel”, vertelt Lars. “En opa heeft een boot”, vult Teun aan. “Ze namen ons een keer mee op de boot om te gaan vissen en dat vonden we zo leuk dat we allebei een hengel hebben gekocht.”

Hengels, haakjes, lokaas en zelfs een hengelsteun die aangeeft wanneer je beet hebt: het schuurtje bij Lars en Teun thuis staat vol met professioneel visgereedschap. Maar dat komt er maar eens in de zoveel tijd uit. “Er is geen plek om te vissen in Wintelre, waardoor we iedere keer met de auto naar Oirschot moeten rijden”, vertelt Lars. Een rit van zo’n twintig minuten. “Daarom moeten mama en papa altijd mee en kunnen we niet elke dag gaan.”

In het dorp zijn meer kinderen die graag vissen. Lars en Teun startten daarom een petitie. Ze haalden honderd handtekeningen op en maakten een plan. Vervolgens trokken ze de stoute schoenen aan en stuurden ze een brief naar burgemeester Wim Wouters van de gemeente Eersel, want daar valt Wintelre onder. Hij nodigde ze uit om hun plannen uit te komen leggen op het gemeentehuis.

“We gaan de handtekeningen overhandigen en vertellen hoe we het voor ons zien”, vertelt Lars als ze woensdag voor de kamer van de burgemeester staan. De mannen komen beslagen ten ijs. “We hebben argumenten bedacht waarom de vijver er moet komen. We gaan vertellen waar hij aan moet voldoen zodat het goed is voor de vissen en we hebben al twee locaties in gedachten.”

Onder het genot van een pakje Wicky en chocoladekoekjes leggen de broers hun plannen even later voor aan de burgemeester, een wethouder en de groenbeheerder. Als de deur na een uur weer opengaat, blijkt de burgemeester enthousiast. “Het is een geweldig idee en heel goed uitgedacht van ze”, zegt Wouters. “Ze kwamen zelf al met goede ideeën voor locaties en ik heb zelf ook een plek voorgesteld die misschien geschikt is.”

Wat de burgemeester betreft, komt er een visvijver in Wintelre. Maar hij kan nog niks beloven. “Ik kan dat natuurlijk niet alleen bepalen”, lacht hij. “En we moeten eerst de kosten en de mogelijkheden voor de grond gaan onderzoeken. Maar Lars heeft ons er in ieder geval van overtuigd dat er genoeg mensen zijn die zo’n visvijver willen. Dus we gaan er serieus naar kijken.”

De broers verlaten met een grote glimlach het gemeentehuis. “De burgemeester reageerde goed, dus ik ben tevreden”, zegt Lars. Hij gaat duimen dat zijn plan wordt uitgewerkt. En als de vijver er eenmaal is, wil Lars zelf ook zijn steentje bijdragen aan het onderhoud ervan. “Ik ga wel vuil rapen”, zegt hij vastberaden.