Inmiddels is de operatie flink uitgegroeid en blijft het al heel lang niet meer bij een handvol naaimachines. De broers zamelen fietsen, rolstoelen en andere nuttige goederen in en sturen die elk jaar in een container naar het Oost-Afrikaanse land.

Broer op missie
Hun oudere broer Jan was missionaris bij de 'Witte Paters' in Tanzania. Zij werden zo genoemd door de witte, Arabische klederdracht die ze droegen, samen met een rozenkrans rond de hals.

Jan kwam na een hersenbloeding terug naar Nederland en moest zijn werk in
Afrika noodgedwongen neerleggen. Maar zijn broers zagen dat niet als een reden om zelf ook te stoppen. Ze werken nu met een nieuwe priester, die heel blij is met de hulp.

Nog altijd komen mensen spullen doneren, die de broers op eigen kosten en met subsidie van de gemeente naar Tanzania laten vervoeren. Zo nodig worden kapotte spullen eerst in Vorstenbosch gerepareerd.

Werk heeft impact
Tini is een keer mee naar het verre land gereisd om met eigen ogen te zien voor wie ze het harde werk verrichten. "Ik zag daar dat de mensen de spullen naar huis moeten sjouwen, kilometers ver weg", zegt hij, nog steeds onder de indruk.

Nog altijd heeft hun vrijwilligerswerk veel impact. "De vorige keer waren er wel honderd man bij de vrachtwagen om te lossen", vertelt Tini. De naaimachines gaan in Tanzania naar gehandicapten. Ze krijgen een cursus en daarna kunnen ze zelf de kost verdienen.

Ook de klok van het voormalige klooster in Vorstenbosch is naar het verre land gestuurd en is daar nog altijd te horen.

Verre reis
Als de container is volgeladen, gaat hij op een vrachtschip naar Tanzania. Dat duurt zo'n zes weken, waarna hij ook nog twee dagen op een vrachtwagen moet worden vervoerd. In de tussentijd werken Tini en Rini alweer aan de volgende container. "We gaan door zolang we nog kunnen", zeggen de mannen.

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

Pastoors komen steeds vaker uit het buitenland: 'Altijd even wennen'