Jo kijkt net als 80 jaar geleden hoe militairen naar Den Bosch rijden
Bovenop een voorbijrijdende tank zit een man gekleed als een Amerikaanse soldaat. Zijn helm hobbelt op en neer als hij lacht en zwaait naar de toeschouwers. Tachtig jaar geleden reden deze voertuigen eenzelfde route, toen er flink werd gevochten om Den Bosch te bevrijden. "Het was allemaal zo heftig", herinnert Jo Maas zich.
"Toen begonnen ze huizen in brand te schieten."
Als kleine jongen heeft Jo in Nuland de oorlog meegemaakt. "We hebben thuis nog in de schuilkelder gezeten. Dat was gewoon een gat in de grond met planken eroverheen", herinnert hij zich. "Later, toen ze de huizen in brand begonnen te schieten met lichtkogels, moesten we vluchten."
En om die herinnering in leven te houden staat Jo langs de weg te kijken naar de voorbijrijdende colonne. De stoet is onderdeel van de herdenking van de 53e Welsh Divisie: de Britse divisie die Den Bosch heeft bevrijd. Vanuit Vinkel trokken de voertuigen zaterdagochtend door onder andere Nuland en Rosmalen om te eindigen op de Parade in het centrum van Den Bosch. Daar is het oude oorlogsmaterieel enige uren van dichtbij te bekijken.
LEES OOK: Brabantse frontlijn verschuift snel, gevechten door hele provincie
De oorlog was een verschrikkelijke tijd, maar als kind wist Jo niet beter. "De bevrijding was voor mij niet heel feestelijk. Ik was opgegroeid in de oorlog, ik wist niet hoe het anders moest zijn. Je wist eigenlijk ook niet goed wat bevrijding nou was." De opgetogen sfeer van de bevrijding kan hij zich daarom niet zo herinneren.
"Zoveel geweld en oorlog in de wereld."
"Er is toch wel wat blijven hangen uit die tijd", zegt Jo. De voertuigen maken diepe indruk op hem. "Waardering. Dat voel ik", zegt hij geëmotioneerd. "Dat die mensen geweldig werk hebben geleverd om ons te bevrijden. Het geweld dat er allemaal geweest is, daar heb ik geen enkel goed woord over te spreken."
Het laatste militaire voertuig rijdt de straat uit en het gebulder van de tanks verdwijnt in de verte. "Het rommelt nog steeds overal. Zoveel geweld en oorlog in de wereld", zegt Jo teneergeslagen. "Vrede is niet vanzelfsprekend. Er zijn geen winnaars in oorlog. Toch heb ik geen slechte gevoelens tegenover de Duitsers. Die hadden ook vrouwen en kinderen, zij werden ook maar verplicht."
