Clarinda is een van de vele slachtoffers van femicide, een ander woord voor vrouwenmoord. Vaak gaat het om vrouwen die worden gedood door hun partner of ex. "Een levensgroot maatschappelijk probleem", stelt Ilona Brekelmans, directeur bij Sterk Huis in Goirle. Zij zat samen met Anne-Marije aan tafel bij KRAAK.

Er is volgens beiden op dit moment veel aandacht voor het onderwerp femicide. Zo gaan er in de landelijke politiek bijvoorbeeld stemmen op voor een meldpunt waar mensen op elk uur van iedere dag terechtkunnen met signalen over vrouwen die mogelijk het risico lopen vermoord te worden.

Het is aandacht waar Anne-Marije blij mee is, want na dat wat haar zus is overkomen, kwam zij er achter dat femicide wereldwijd een toenemend probleem is. Precies de reden dat ze het verhaal van haar zus wil blijven vertellen. Iedereen kan er namelijk slachtoffer van worden, zo benadrukken Anne-Marije en ook Ilona.

Clarinda was criminoloog en werkte bij de Raad voor de Kinderbescherming, ze hielp dus kinderen die in dit soort gewelddadige situaties zitten en toch overkwam haar dit. "Ze wist precies hoe alles in elkaar zat, maar je wordt verliefd... en ze wilde heel graag een gezin", vertelt Anne-Marije. En vervolgens ging alles in het leven van Clarinda heel snel. Ze ging samenwonen met de man met wie ze een kind kreeg en die haar uiteindelijk zou vermoorden.

Precies dat 'snelle binden' is volgens Ilona een belangrijk kenmerk als het gaat om femicide: 'een alarmbel', noemt ze het. Dat geldt ook voor zaken als wapenbezit, verwurging en geweld tijdens de zwangerschap: "Forse rode vlaggen." Zoals dat ook geldt voor het gevoel dat anderen kunnen hebben als ze niet meer bij iemand kunnen komen, wanneer deze persoon in een dergelijke relatie zit.

Een belangrijk advies dat Ilona daarom wil geven aan mensen die vermoeden dat iemand gevangen zit in een giftige relatie, is dat je als omgeving iemand niet moet afwijzen, maar dat je juist in contact moet blijven. Ook al denk je misschien allang: 'stop nou met die relatie, dit is echt niet meer oké'. "Trek je handen niet van iemand af", geeft ze aan.

Iets dat Anne-Marije en haar familie in het geval van Clarinda niet hebben gedaan, maar Anne-Marije merkte als zus wel dat het steeds moeilijker werd spontaan iets af te spreken met Clarinda: "De vrijblijvendheid ging eraf. Je voelt dat er iets niet klopt, maar we konden de vinger er niet op leggen."

Wat Anne-Marije hoopt is dat mensen die in een situatie zitten zoals haar zus, beter beschermd worden. Dat er iets gebeurt wanneer vrouwen bepaalde signalen afgeven bij hulpverleners. Want haar zus is wél naar de politie gestapt en er is een mediation gestart. Iets dat Anne-Marije en haar familie het gevoel gaf dat ze er doorheen zou komen.

Anne-Marije roept hulpverleners daarom op anders naar dit soort zaken te kijken. Juist omdat zij de genoemde rode vlaggen en de patronen zullen herkennen. Terwijl dat voor omstanders vaak niet geldt. "Je moet willen zien wat er gebeurt", roept ze hulpverleners op. "Anders leg je de verantwoordelijkheid neer bij mensen die de patronen niet herkennen."

Eerder tijdens de rechtszaak nam Anne-Marije ook het woord:

Zus van doodgestoken Clarinda: 'Ik wil niet dat haar dood voor niets is'

Omroep Brabant maakte deze aflevering van HOE...? over femicide: