'Jongerenkoor' komt nog één keer samen en sluit de kerk
Dirigent Jacques Noyons blikt terug op een heel bijzondere dag. Hij richtte het koor 52 jaar geleden mee op en was er 15 jaar dirigent. Nu staat hij weer voor de groep en glimlacht: "De meeste leden begonnen hier toen ze zestien of zeventien waren. Nu zijn we allemaal vijftig jaar ouder!"
"Het zingen was misschien wel een smoes om bij elkaar te zijn."
Ondanks dat het al even geleden is, zijn de liedjes goed in het geheugen blijven hangen. "We hebben ze wel honderden keren gezongen. Het komt gemakkelijk weer terug, en het klinkt nog steeds prachtig", aldus de dirigent.
Een week eerder kwam het koor al bij elkaar om te oefenen. "We hadden drie uur gepland om te repeteren, maar uiteindelijk hebben we maar anderhalf uur echt gezongen, omdat iedereen druk aan het bijpraten was", vertelt hij lachend.
Iedereen klinkt, én gedraagt zich dus ongeveer nog zoals vroeger, herkent ook oud-penningmeester en medeoprichter Peter van Straten: "Borrels liepen altijd erg uit de hand, dus ik ben benieuwd hoe dat straks zal gaan." Hij ontmoette zijn vrouw bij het koor; nu zijn ze bijna vijftig jaar samen. "De sfeer is nog steeds hetzelfde. We waren niet alleen een koor, maar ook een hechte vriendengroep. Ik had zelfs het gevoel dat het zingen vooral een smoes was om bij elkaar te zijn."
Tekst gaat verder onder de foto:
"Misschien is het de laatste kans om iedereen te zien."
Voor Connie en Ien, die in het buitenland wonen, was de reis naar deze bijeenkomst geen bezwaar. "Ik ben ooit voor een jaartje naar Noorwegen vertrokken", vertelt Ien. "48 jaar later woon ik er nog en al die tijd heb ik de meeste koorleden niet gezien." Connie, die in Tenerife woont, twijfelde geen moment toen ze de uitnodiging kreeg. "Het is misschien wel de laatste kans om iedereen te zien. Dat wil ik echt niet missen."
Ien: "Het is vooral leuk om te zien dat iedereens gezicht vijftig jaar ouder is, maar de mensen nog steeds hetzelfde zijn."
"Bijzonder om de kerk te sluiten op de manier waarop hij geopend is."
Een hoogtepunt voor bijna alle koorleden is het nummer 'Let the Sun Shine', waar Jacques' vader een eigen tekst op schreef voor de opening van de kerk. "Dat hebben we altijd met veel plezier gezongen en nu dus ook. Het voelde echt even of mijn vader er weer was", vertelt Jacques emotioneel.
Na het optreden glundert Jacques als trotse dirigent nog na: "Dit is een mooie gelegenheid om de groep bij elkaar te roepen. We sluiten de kerk zoals hij ooit geopend is." Op 10 november sluit te kerk en wacht de sloophamer. Op de plek van de kerk zullen appartementen worden gebouwd.