Anne is theatermaker en actrice, geboren en getogen in Eindhoven. Daar had ze vrienden, op het mbo had ze vrienden en op de toneelschool was het ook een warm bad. "Ik ben altijd enorm verwend geweest met vrienden. Ik dacht dat het zo bleef", vertelt ze. "Het kon niet op, we lachten ons suf met elkaar en waren superhecht. Dat vond ik heel normaal."

Maar de tand des tijds eiste z'n tol. Je studeert af, verhuist weer, begint je eigen bedrijfje en voor je het weet hou je je op vrijdagavond vooral druk bezig met het ontkalken van je vaatwasser. "Als je ouder wordt, dan heb je de tijd gewoon niet meer", zegt de maakster. "Als ik ergens nieuwe vrienden maakte, verwaarloosde ik mijn andere groep. Ik dacht: zo gaat dat gewoon."

Ze werd de groep uitgezet. "Tenminste, dat voelde ik zo. Zij zullen daar misschien anders over denken." Met een knoop in haar maag keek ze naar de foto's op Instagram, waarop haar hechte vriendenkring lol maakte zonder haar. "Dat vond ik pijnlijk en eigenlijk nog steeds verdrietig. Het werd een opeenstapeling van momenten waarop ik wel iets leuks wilde doen, met carnaval of koningsdag, maar niemand had om mee te gaan."

In de tussentijd ontstond het idee om een film te maken over vriendschap. Niet over zichzelf, maar een ode aan de vriendschap als fenomeen. "Alleen botste ik steeds tegen mijn eigen verdriet aan, maar dat durfde ik niet te zeggen. Toen dacht ik: ik moet met de billen bloot. Het was de olifant in de kamer."

Ze klom in de telefoon en belde haar vrienden van vroeger. "Waarom is onze vriendschap verwaterd?", vroeg ze hen. "Ik zat al jaren met die vraag, maar ik had hem eigenlijk veel eerder moeten stellen. Het antwoord was eerlijk, ik denk omdat we voelden dat de vriendschap al afgesloten was. Ik was verhuisd en zij waren verder gegaan zonder mij."

"Ik was bang dat het aan mij zou liggen, maar door de film ben ik erachter gekomen dat veel meer mensen hiermee worstelen. Het is niet alleen bij mij, dat maakt de noodzaak groter. En als je kwetsbaar durft te zijn, dan kan het ook iets over een ander vertellen."

Inmiddels ontploft Annes inbox. Berichtjes van mensen die haar film gezien hebben, zich erin herkennen en onder de indruk zijn. "Het is juist zo'n thema in onze samenleving: mensen die zich eenzaam voelen." Met veel contact dat via de telefoon gaat, een prestatiemaatschappij en mensen die hun buren niet meer kennen. "Deze tijd is gericht op het individu. En daar slaan we met z'n allen soms in door."

Anne hoopt anderen te kunnen laten voelen dat ze niet alleen zijn en dat het loont om met je billen bloot te gaan. "Ja, God, het is gewoon zoals het is. En als je dan hoort dat anderen hierdoor ook het gesprek met hún vrienden aangaan, hoe gaaf is dat."

Anne zoekt vrienden, de film van Anne samen met Nozem Films en KRO-NCRV, is te bekijken op 2Doc.