De hele vrijdag was uitgetrokken om het bizarre verhaal van deze moedermoord te ontleden. Nevzat zit sinds de dood van zijn moeder vast en hij zit momenteel in het Penitentiair Psychiatrisch Centrum (PPC) in de gevangenis van Vught.

De man van Turkse origine zat er de hele dag maar een beetje versuft bij, terwijl rechters, officier van justitie, advocaten en deskundigen óver hem praatten. Dat hij de dood van zijn moeder op zijn geweten heeft, stond niet ter discussie. De grote vraag was of deze ‘hulp bij zelfdoding’ geoorloofd was en of Nevzat wel toerekeningsvatbaar was.

Dom auto-ongeluk
Al vrij snel werd tijdens de zitting duidelijk dat Nevzat flinke trauma’s uit zijn jeugd had die hij nooit goed heeft verwerkt. Het leek hem goed te gaan met vrouw en twee kinderen en een eigen garagebedrijf in Veghel, maar een dom auto-ongeluk in 2022 zorgde ervoor dat Nevzat in een stressstoornis belandde. Al vrij snel verloor hij zijn relatie inclusief kinderen en zijn bedrijf. Hij was zijn levenslust kwijt en woonde weer bij zijn ouders aan de Leeuwenbekstraat in Veghel.

Daar ging het van kwaad tot erger. En zijn situatie zorgde ervoor dat zijn moeder er aan onder doorging. Ze trokken elkaar naar beneden en ontwikkelden een ongezonde verhouding, die volledig was gebaseerd op de doodswens van hun beiden. En dat was ook nog het enige waarover ze met anderen spraken.

Niemand hielp hen
Nevzat riep vaak dat hij dood wilde en zijn moeder riep dan dat zij niet wilde leven als hij er niet meer was. In een van de spaarzame momenten dat Nevzat sprak tijdens de zitting, gaf hij de hulpverleningsinstanties de schuld van de dood van zijn moeder. Niemand hielp hen en niemand greep in.

Moeder en zoon belandden in een isolement en het ging van kwaad tot erger. ‘Duw me maar in het kanaal’, zei moeder. Maar dat vonden ze geen goed idee. Pillen ook niet, want dan zou ze gehandicapt kunnen raken. Een zak over het hoofd was het ook niet.

Toen ontstond het uiteindelijke plan: de handen en voeten van moeder werden vastgebonden met duct-tape, omdat ze dan niet kon tegenwerken. Haar mond en neus werden afgeplakt. Moeder pakte een hoofddoek om haar ogen af te dekken en Nevzat pakte een sjaal om haar te wurgen. Daarna zou hij dan zelfmoord plegen.

Op de klok van de wedstrijd
Nevzat had al dagen moed verzameld en toen zijn vader boven voetballen ging kijken, wist hij dat dat hét moment was. Hij was bang dat zijn vader anders zou ingrijpen. Op de klok van de wedstrijd hield hij bij hoe lang hij zijn moeder wurgde en na tien minuten liet hij los.

Hij bleef de hele nacht bij zijn dode moeder, met wie hij al een maand lang in pyjama in de woonkamer woonde. Hij pakte nog een mes om zelfmoord te plegen, maar dat durfde hij niet. “Doodgaan is moeilijk”, zo zei hij.

En zo vond zijn vader de twee de volgende ochtend. Hij mocht niet bij zijn dode vrouw in de buurt komen en de gewaarschuwde politie ook niet. Die moest een stroomstootwapen gebruiken om Nevzat, die nog steeds dat mes in zijn hand had, bij zijn moeder weg te krijgen.

Moord
De officier van justitie vond hulp bij zelfdoding niet aan de orde. Dat is voorbehouden aan artsen, die zijn gebonden aan strenge regels. Dit is moord, concludeerde zij. Nevzat heeft dit lang van tevoren gepland en hij bepaalde wanneer het moest gebeuren. Zijn moeder zei wel vaak dat ze dood wilde, maar niet op die dag.

Omdat Nevzat niet toerekeningsvatbaar is, vroeg zij om ontslag van rechtsvervolging. In plaats van een straf moet Nevzat, in lijn met het advies van deskundigen, tbs met voorwaarden krijgen. Hij moet zo snel mogelijk worden opgenomen in de Woenselse Poort in Eindhoven om behandeld te worden. Na die behandeling zal hij dan beschermd moeten gaan wonen en de nodige hulp krijgen.

Met Nevzat gaat het inmiddels een stuk beter, vertelden de deskundigen. De eerste behandeling in Vught slaat goed aan. Ook zijn vader (70) vertelde dat hij ziet dat zijn zoon weer de oude aan het worden is. Hij betreurde dan ook dat zijn zoon niet eerder hulp had gekregen. Dan had zijn vrouw nog geleefd.

Hij vond ook dat de instanties schuldig zijn en niet zijn zoon. Hij ziet hem als onschuldig en wil graag het laatste deel van zijn leven met hem doorbrengen.

De rechtbank doet op 15 november uitspraak in deze zaak.