De bestuurder, Jens O., had nog niet zo lang een rijbewijs en hem wordt roekeloos rijgedrag verweten. Hij ramde met zijn wagen op de T-splitsing van de Megensebaan met de Singel 1940-1945 een auto waarin Johnathan met zijn gezin zat.

De Megenaar reed die nacht 146 kilometer per uur op een weg waar je maximaal 70 kilometer per uur mag rijden. Bovendien had hij een stuk of negen glazen bier gedronken, reed hij door rood en had hij voorrang moeten verlenen. Jens is na de zitting, twee weken geleden, ingestort. Daarom was hij niet bij de uitspraak.

Johnathan was samen met zijn ouders en zijn broers Jaydon (13) en Taylor (8) op weg naar huis na een kerstviering bij familie. De klap van de botsing was zo hard dat de Mercedes waarin het gezin zat enkele malen om zijn as draaide voordat het voertuig tot stilstand kwam.

Het ongeluk leidde tot hartverscheurende taferelen. De moeder van het gezin, die achter het stuur zat, schreeuwde het uit. Haar man, die tijdens de rit in slaap was gevallen, schrok wakker. Johnathan was zo gewond dat hij hersendood werd verklaard. In het Radboudumc in Nijmegen moesten zijn ouders de vreselijke beslissing nemen om de machines uit te zetten en hun kind te laten sterven.

Ondertussen maakten ze zich ook enorme zorgen over Jaydon. De jongen liep blijvend hersenletsel op. Ook Taylor raakte zwaargewond. Hun vader liep eveneens letsel op. De moeder hield aan het ongeluk breuken en kneuzingen over. Psychisch kreeg ze zo’n klap van het ongeluk dat ze behandeld moest worden voor PTSS (posttraumatische stressstoornis).

LEES OOK: Jongen (14) doodgereden, broertje zwaargewond: 5 jaar cel geëist

De vier gezinsleden verblijven deze week in Amerika: Jaydon moet daar medisch geholpen worden. Ze waren dan ook niet aanwezig bij de uitspraak. Wel waren er andere leden van de familie Aitatus en vrienden van Johnathan. Tijdens de zitting had de moeder van haar hart al geen moordkuil gemaakt.

Vanuit Amerika kwamen de ouders met de volgende reactie: "Het is spijtig om te zien dat er altijd meer rekening gehouden wordt met de daders, dan de slachtoffers die voor altijd levenslang hebben. Geen enkele straf is in mijn ogen hoog genoeg voor wat er is voorgevallen. Feit is dat wij voor altijd een kind moeten missen en dat wij dagelijks moeten strijden voor ons andere kind dat zwaar letsel heeft opgelopen als gevolg van het ongeval. Dit allemaal terwijl de dader na vier jaar zijn leven weer kan oppakken. Onze levens zijn voor altijd verwoest!"

Jens zat die nacht samen met zijn vriend Steef in de auto. Steef had hem gevraagd naar zijn huis te rijden, omdat daar was ingebroken. Jens gaf meer dan gas, want op een bepaald moment werd op de Megensebaan in Oss 164 kilometer per uur aangetikt. Toen ze de verkeerslichten bij de T-splitsing met de Singel 1940-1945 naderden, riep Steef nog wel ‘ho, remmen’. Tevergeefs: de botsing met de auto van de familie Aitatus was onvermijdelijk.

Jens zei direct na het ongeval dat zijn toen nog goede vriend Steef achter het stuur zat. Ook beweerde hij zich sommige dingen niet te kunnen herinneren. Voor de rechter gaf hij wel toe dat hij zelf had gereden. Hij zei veel spijt te hebben en verklaarde sinds die kerstnacht amper uit te gaan en geen druppel alcohol meer te hebben gedronken. Zijn vriendschap met Steef is voorbij.

De rechtbank sprak van 'oprechte en doorleefde' spijt, maar wees er ook op dat Jens 'zeer ingrijpend en onherstelbaar leed' bij de nabestaanden heeft aangericht. Er was vijf jaar geëist, maar de rechter heeft meer rekening gehouden met de jeugdige leeftijd van de Megenaar.

De ravage na het ongeluk was groot:

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

'Toen kwam Jens en hij verpestte alles': familie in diepe rouw na ongeluk