Tragedie Toon Brood kwam hard aan bij dweilband, 'nog steeds groot gemis'
Met zijn gulle lach, grote baard en imposante gestalte was Toon Brood achter zijn grote trom de levensader van de band en een bekende verschijning tijdens carnaval in Tullepetaonestad. In café het Wapen van Roosendaal, thuisbasis van De Naoweeën, halen zijn medebandleden herinneringen op aan ‘hun’ Toon. “Waar moeten we beginnen?”, vraagt Chantal van Grondelle zich af terwijl de frikandellen op tafel verschijnen. Met heel ‘veul’ Zaanse mayonaise, want daar was Toon dol op.
"Tijdens carnaval was voor Toon niets te smerig of te lekker."
Remco: “Ik denk dat hij er op een avondje wel tien of meer at. Hij noemde het de schijf van vijf: Veel, vet en vrij van vitamine. Tijdens carnaval was voor Toon niets te smerig of te lekker. Soms at hij zelfs alleen een potje mayo helemaal leeg.” “Of weet je nog toen Toon met het piszeefje uit het urinoir kwam aanlopen. Dat vond hij wel een mooi sjabloontje om er met een zwarte verfspuitbus een figuurtje van te maken”, vult oud-orkestlid Annemiek den Uil aan.
Terwijl ze deze anekdotes vertellen, wordt er breeduit gelachen aan de statafel. “Gelukkig kunnen we in deze vertrouwde omgeving onderling inmiddels herinneringen ophalen zonder telkens vol te schieten. Dat is voor ons waardevol en goed”, zegt Remco.
"Kun je naar mij toekomen, want ik kan het niet alleen."
Toch is het onderliggende verdriet onder de bandleden nog zichtbaar aanwezig. Op 1 juni werden ze compleet verrast door het gruwelijke nieuws uit Curaçao. Toon Brood was als adjudant bij de Koninklijke Marechaussee overgeplaatst naar het eiland. Ook zijn vrouw Sonja en hun zoon Bart waren met hem mee verhuisd. “Dit was al jaren hun grote droom”, voegt Chantal toe.
Laffe overval
Op vrijdagavond 31 mei horen Toon en Sonja vanaf hun terras gestommel in hun huis. Wanneer Toon binnen poolshoogte gaat nemen, hoort Sonja een schot. Onder bedreiging van een vuurwapen gaan er vervolgens drie mannen met geld en hun auto vandoor. Toon overleeft de overval niet.
“Het is moeilijk om erover te praten, want het is nog steeds zo onwerkelijk”, vertelt Chantal terwijl ze haar tranen met moeite bedwingt. “Toen ik Sonja aan de lijn kreeg drong het pas echt tot mij door. Ik vroeg haar: ‘Wat wil je dat ik doe?’ Ze zei: ‘Kun je naar mij toe komen, want ik kan het niet alleen.’ Ik antwoordde: ‘Dan ga ik nu een ticket boeken en kom naar je toe.’ Normaal gesproken kan ik snel een koffer inpakken, maar ik kreeg het nu slechts met moeite voor elkaar. Ik was het even helemaal kwijt.”
"Kinderliedje is nu ons Toon vaarwel-nummer geworden."
“Zondag ben ik samen met de vader van Sonja en de zus van Toon naar Curaçao gevlogen. We hadden één gezamenlijk doel: Er te zijn voor Sonja en Bart. Het was hectisch en heel emotioneel, maar we zijn heel goed opgevangen door de mensen van de Koninklijke Marechaussee. Ze verdienen echt een hele dikke pluim.”
Ook bij de overige Naoweeën kwam het nieuws over de dood van Toon als donderslag bij heldere hemel. Remco stond op het punt om zijn jawoord te geven toen hij het telefoontje kreeg. “Het was half zeven en we zouden om acht uur trouwen. Dan zakt de grond onder je voeten vandaan. We moesten razendsnel een beslissing nemen. Je gevoel zegt: ‘geen feest, we stellen het uit’. Maar aan de andere kant was iedereen bij elkaar die avond, zodat we er ook voor elkaar konden zijn. Het is uiteindelijk daardoor een hele bijzondere bruiloft geworden.”
Als ludiek eerbetoon voorzagen de muzikale vrienden van Toon aan de vooravond van de uitvaartceremonie alle zeshonderd gedachtenisprentjes van een klein tubetje Zaanse mayonaise. Tijdens de uitvaart speelden alle Naoweeën met Sonja en Bart het kinderliedje ‘Ok ier op Reis?’ “Dat spelen we altijd als laatste nummer van een setje. Toon heeft het talloze keren meegespeeld. Het is nu ons Toon vaarwel-nummer geworden”, zegt Ben Hopmans.
"Toon vond dat het midden augustus maar eens carnaval moest zijn."
“Maar geen vaarwel voor het carnaval in Roosendaal”, benadrukt Jeroen van Zundert terwijl hij nog een hapje neemt van het bruine lievelingsfruit van Toon. Aan de vooravond van de Elfde van de Elfde benadrukt de muzikant van collega zeulband ‘Woensdag GAK'tdag’ dat Toon een belangrijke stempel heeft gezet op het carnavalsfeest in Roosendaal.
“Hij was heel creatief, een echte organisator waarbij hij alles met militaire precisie uitschreef. Zo was het vroeger tijdens het Priense Swaree op zaterdagavond vaak helemaal uitgestorven in de stad. Hij bedacht daarom samen met zijn medemuzikanten hier een extra feestje, ‘de kastenavond’ met als gevolg dat nu bijna alle cafés op zaterdagavond wat organiseren”, legt Jeroen uit.
“En vergeet niet het zomercarnaval, of ‘zomaar’ carnaval, zoals Toon het noemde”, valt uitbaatster Maaike Matthijssen bij. “Op een gegeven moment kwam hij met een zaag om het jaar door midden te zagen. Ergens midden augustus moest het maar weer eens carnaval zijn, vond hij. Het prikken van datum was iedere keer weer een uitdaging, omdat iedereen op vakantie was.”
"Er zijn niet veel mensen aan wie je alleen maar goede herinneringen hebt, maar Toon voert de lijst aan.”
Volgens de bandleden was het Toons grote droom dat alle zeulbandjes in Roosendaal zich zouden aansluiten bij het zomercarnaval. Maaike: “Misschien moeten we daar nog eens over nadenken. Carnaval hangt van tradities aan elkaar, dus waarschijnlijk popt er vanzelf wel iets op. We zien het wel.”
Op 21 juni was de indrukwekkende afscheidsplechtigheid voor Toon Brood, waarbij zijn collega’s een honderden meterslange erehaag vormden op begraafplaats Zegestede in Roosendaal. “Toen ik de avond voor de uitvaart de kist van Toon zag met foto’s van het gezin ernaast, kwam het echt binnen. Het werd tastbaar en ik realiseerde mij ‘nooit meer Toon’ en dat waart nog altijd in mijn hoofd rond. Er zijn niet veel mensen aan wie je alleen maar goede herinneringen hebt, maar Toon voert de lijst aan.” We missen hem gruwelijk, maar hij leeft voort in ons hart, voor altijd.“
