Het is net iets na twaalf uur. De kerkklokken luiden en de deuren van de Sint Willibrorduskerk gaan open. De vier broers lopen nietsvermoedend de kerk uit, als daar de burgemeester ze opwacht.

Frans is 60 jaar bij het gilde van Onze Lieve Vrouw en van de Heilige Willibrordus. "Het is een erg bijzondere dag vandaag. Ik weet niet hoe het kan dat we al zo lang samen zijn."

"Maar het kwam van thuis uit", vult zijn jongste broer Ad aan. "Ons vader was ook gildebroeder en die heeft ons er zo bij betrokken. Mijn oudste broer eerst en later kwamen wij er ook bij."

Het gilde heeft de vier broers door de jaren heen verbroederd. "Al was dat thuis niet altijd even makkelijk. Maar zodra we naar het gilde gingen, dan waren we altijd samen. We zijn er altijd voor elkaar."

En tot op de dag van vandaag zijn de broers bij alle evenementen van het gilde. "Droevige dagen, feestelijke dagen en werkdagen. Ik heb ook twee keer voor vierhonderd man opgetreden op het smartlappenfestival", vertelt Roel. "Ik heb veel gezongen, maar dat doe ik nu niet meer."

"Ik pak liever een biertje nu", vult het oudste lid van het gilde aan. Hij weet nog goed hoe klein het gilde begon in zijn geboortedorp. "In het begin was het allemaal zeer eenvoudig. Er was eigenlijk helemaal niets. Maar het werd steeds meer. Ik ben heel Europa afgereisd. Niet voor vakantie, maar voor Europese gildedagen."

Ook in Nederland deden de broers mee aan heel veel activiteiten. "Ik ben 25 jaar vendelier geweest", vertelt broer Jan met trots, terwijl hij naar de vaandelzwaaiers kijkt. "Die slagen die zij nu maken, die maakten wij toen al."

Een andere herinnering haalt Roel naar boven. Het gaat over het koningsschieten. Dat is een jaarlijks terugkerende activiteit van het gilde, waarbij een houten vogel neer moet worden geschoten van een paal.

"Op een zeker moment had ik het vogeltje er bijna van af", vertelt de oud schutter. "Het waaide die dag nogal hard. Op een gegeven moment moest ik mijn geweer laden, toen ineens dat ding eraf waaide. Als ik gewoon geschoten had, dan was ik het geweest. Dan was ik de koning."

“Wij noemden hem toen de windkoning”, vertelt Ad lachend. Al mag de jongste broer niet veel over zijn broers schiettalent zeggen. "Ik deed ook wel eens schieten, maar ik was niet zo’n geweldige schutter. Maar goed: niet geschoten is altijd mis", grapt hij.

Het plezier binnen het gilde is niet onopgemerkt gebleven. Terwijl bij veel gildes het ledenaantal afneemt, stijgt dit juist in Wintelre. "Het ledenaantal is de laatste jaren met 30 jeugdleden gegroeid. De jongste heet ook Spanjers, is 18 jaar en is het kleinkind van Jan."

De heren kijken elkaar vervolgens vol trots aan als Ad zijn toekomstwens uitspreekt. "Ik hoop dat wij nog lang samen kunnen zijn. Iedereen heeft eigen ongemakken, maar wij blijven gebroederlijk bij elkaar. En daar ben ik trots op!"

LEES HIER MEER OVER HET GILDE:

Mannen wilden nonnen beschermen tegen rovers en daarom richtten ze 775 jaar geleden een gilde op

In het gilde schieten ze niet voor de sport en dus krijgt de traditie zijn eigen club

Stan (9) wilde wat anders doen dan zijn vriendjes en dus werd hij vendelier bij het gilde