Karen van den Andel (50) zit al heel erg lang in de bijstand in Tilburg. Ze deelt haar huis met zeven katten. “Juist als je in de armoede leeft, heb je je huisdieren nodig”, zegt ze. “Ze oordelen niet en geven je zoveel terug.” Ze las het boek van Esmah Lahlah met veel interesse. Als socialist, van huis uit, is ze kritisch op de inhoud. “Ik mis de evenredige aandacht voor alleenstaanden, maar ook voor ouderen. Ze gaat heel vaak uit van gezinnen met kinderen. Kinderarmoede doet het sowieso goed in Den Haag, maar daarmee sla je een hele grote groep mensen over.”

Het boek van Esmah Lahlah bestaat uit twee delen. In deel 1 geeft Lahlah haar visie op de manier waarop de overheid met armoede moet omgaan en hoe dat nog vaak verkeerd gaat. In deel 2 staan verhalen van gewone Tilburgers in de bijstand die indruk op de oud-wethouder hebben gemaakt.

Het boek leest wel lekker weg, vindt Karen, die als ondernemer de fantasiewebsite Fantasize.nl uitgeeft. Maar van de opbrengst van die site kan ze nog niet leven. Door het nemen van verkeerde beslissingen, zakelijke beslissingen, is ze in de schulden beland.

Het andere Quietlid is Wilma Geerincks. Zij weet heel goed hoe het voelt om weinig geld hebben. Ze is beeldend kunstenaar van oorsprong, maar koos er op een gegeven moment voor om vooral voor haar kind te zorgen. Jaren zat ze dan weer wel en dan weer niet in de bijstand. Sinds een tijdje heeft ze AOW, dat is net iets meer dan bijstand. Ze is fan van Esmah Lahlah, en ondanks dat ze in bed ligt met corona, heeft ze het boek in een mum van tijd uitgelezen. “Ik vind het een heel lief boek, met een en al liefde geschreven”, zegt Wilma als eerste. Maar daar voegt ze meteen aan toe: “Het is zo mooi, het is misschien wel te idealistisch voor deze wereld, deze snoeiharde wereld.”

Esmah Lahlah laat in het boek zien waar het fout loopt in het armoedebeleid en hoe dat beter kan. Ze heeft het ook over de maand die ze in de bijstand heeft gezeten om te voelen wat dat betekent. Het gaf haar landelijke bekendheid.

Wilma Geerinckx vindt het bijzonder dat Lahlah het toch maar gedaan heeft, die ene maand. “Ik denk dat mensen zoals Esmah hard nodig zijn in Den Haag. Omdat ze misschien een van de weinige mensen is, die de menselijkheid vooropstelt. Maar Quietmember Karen werd juist boos om dat stukje in het boek. “Dat is voor mij totaal niet geloofwaardig. Ze heeft niet met controles te maken gehad, met informatieplicht en ze wist dat na een maand haar hoge inkomen weer gestort werd.”

Karen denkt dat het goed is als politici zelf eens een half jaar, of liever nog een jaar op bijstandsniveau zitten, om op die manier goede beslissingen te kunnen nemen over het onderwerp. “Een maand in de bijstand, dat is voor de bühne.”

Karen voelt zich als alleenstaande in de bijstand niet altijd serieus genomen. Dat merkt ze ook als ze het boek leest van Lahlah. “Ik lees veel standaard zorgen, maar geen concrete oplossingen of aanbevelingen. Zeker nu Esmah landelijk kan opereren had ik dat wel verwacht.”

Wilma is blij dat ze het boek van haar held heeft kunnen lezen: ”Als ze in staat is iets bereiken met haar beleid in Den Haag , zoals ze schrijft, dan is dat geweldig natuurlijk, maar ik hoop wel dat ze heel veel steun krijgt van gelijkgestemden. Want dit kan ze niet alleen.”