Drugsdumpingen, illegale afvalstorten, stroperij, vernielingen, kampvuren, wildkamperende daklozen, prostitutie, depressieve mensen, crossmotoren. In de Brabantse bossen en op de heidevelden komen boswachters nogal wat tegen.

Floris Hoefakker van Staatsbosbeheer in Breda kan er over meepraten. "Ik hou van bomen en vogels, maar soms voel ik me net een straathoekwerker."

Bosbewoners
Een van zijn werkgebieden is het Mastbos, aan de rand van Breda. Jaarlijks goed voor 750.000 bezoekers. "Maar we zien hier ook mensen wekenlang in het bos wonen. Bijvoorbeeld arbeidsmigranten die hun baan verliezen. En zelfs iemand die hier al drie jaar woont." En een man die tegen een boom stond te schreeuwen.

Boswachter Floris mag deze vrijdag enkele politici rondleiden. VVD-Tweede Kamerleden Ingrid Michon-Derksen en haar fractiegenoot Thom van Campen. Het onderwerp staat binnenkort op de agenda. Ook de Brabantse gedeputeerde Wilma Dirken wandelt mee. Floris wijst ze op een zilverpapiertje op een bospad. "Van een drugsgebruiker. Wel jammer, zo dicht bij het speelbos."

Vermissingen
"Een bosbrand, vermissingen. In dit bos gebeurt zo'n beetje alles", vertelt hij zijn gasten. Extra lastig is een jeugdinrichting in de buurt en een verslaafdenopvang.

De bestuurders zijn onder de indruk van de nogal uiteenlopende problemen waar Floris en zijn collega's op botsen in het bos. Ze bestoken hem met vragen.

Ook diverse collega's van Floris geven uitleg. Hun boodschap is helder: jaren geleden had je nog veld- en milieupolitie. Maar die agenten bestaan niet meer. Net zoals ook de parkeerpolitie is afgeschaft. Al die mensen zijn vervangen door boa's: buitengewoon opsporingsambtenaren. Maar die krijgen het steeds drukker.

Motorcrossers
In de Kempen hebben ze vanaf december vorig jaar negen maanden lang geen boswachter gehad. Dat hebben ze geweten: meer dan 1600 strafbare feiten werden geregistreerd, vooral motorcrossers en loslopende honden. Het werd helaas allemaal achteraf geconstateerd, dus de daders kwamen er mee weg.

Staatsbosbeheer wil voorkomen dat bos en hei tot onveilige plekken uitgroeien waar straks niemand meer durft te komen. "Een boswachter geeft bezoekers toch ook een idee van veiligheid", zegt een van de Staatsbosbeheermedewerkers.

Wapenstok
En dat is zo. Trimmers en wandelaars begroeten hem vriendelijk en Floris groet terug. Hij is een van de pakweg zeventig boa-boswachters van Staatsbosbeheer in ons land die mensen mogen bekeuren en aanhouden zelfs. Hij heeft een wapenstok, pepperspray en handboeien.

Maar wat doe je als je alleen tegenover twee of drie man staat of alleen op pad bent in de nachtelijke uren? "Ik heb ook een portofoon, maar schakelen met de meldkamer kan even duren", zegt Floris.

Staatsbosbeheer noemt zijn werk 'noodzakelijk' en 'van grote waarde'. Want politiemensen kennen niet de weg in het bos, zeker niet in het donker en ze hebben geen vierwielaandrijving in hun auto.

Extra geld
Als Staatsbosbeheer de huidige boa-capaciteit wil behouden, moet er jaarlijks 2 miljoen euro bij, zeggen ze. Maar om het werk optimaal te kunnen uitvoeren, willen ze landelijk van ongeveer zeventig boswachter-boa's naar ruim honderd. En dat kost nog eens bijna 8 miljoen euro extra. Dat verlanglijstje ligt nu bij de politie in Den Haag en de provincies.

Een snelle rekensom levert op dat de natuurgebieden in Brabant maar door een handvol Staatsbosbeheer-boswachters in de gaten wordt gehouden.

Schildpadden
Boswachter Floris vertelt aan het einde van zijn rondje Mastbos nog even vol passie over de natuur, zijn feitelijke werk. Over vogelgeluiden, de Amerikaanse eik die de inheemse eik wegdrukt, woekerende waterplanten en exotische dieren die mensen achterlaten. "We hebben hier alleen al twintig tot dertig schildpadden. Die zijn me toch vraatzuchtig!"