Ook bij het hof hield moeder Jolanda woensdag vol dat ze het beste met haar zoon voor had. Wegens medische problemen zit ze al jaren in een rolstoel. De zware medicijnen waren weliswaar van haar, maar de jongen zou ze zelf hebben ingenomen.

Het Openbaar Ministerie legt zich niet neer bij tien jaar cel die Jolanda van de rechtbank kreeg en blijft vasthouden aan de eis van twaalf jaar plus tbs. Jolanda is verminderd toerekeningsvatbaar en heeft een persoonlijkheidsstoornis. Ook nieuwe rapportages laten in hoger beroep geen ander beeld zien. Ze moet behandeld worden, vindt het OM.

De moeder gaf haar zoon namelijk bewust zware medicijnen, zo meent justitie. Misschien niet om hem te doden, maar ze wist uit eigen ervaring hoe zwaar de pijnstillers en andere medicijnen waren. Zeker voor een kind van 11. En ze had dus kunnen weten dat die fataal konden zijn.

Deskundigen hebben vastgesteld dat de vrouw lijdt aan het Münchhausen-by-proxysyndroom. Mensen met dit syndroom laten anderen denken dat bijvoorbeeld hun kind ziek, beperkt of gewond is. Of maken het expres ziek. Hierdoor kunnen zij voor het kind blijven zorgen en krijgen zij de aandacht die ze zoeken.

Mike (11) was nog niet zindelijk
Mike had geen gewone jeugd. Hij mankeerde van alles. Hij had adhd, kon niet goed vast voedsel eten en hij was nog steeds niet zindelijk. Ook zat hij veel in een rolstoel en leefde vooral op sondevoeding.

De jongen had continu zorg nodig en werd de hele dag in de gaten gehouden door de moeder en de stiefvader met camera’s. Hij zat op een speciale school en zijn moeder liep met hem vele specialisten af.

De vader van Mike had echter nooit grote problemen met de jongen. Bij hem thuis sliep hij prima. Ook had hij zijn rolstoel daar amper nodig en ook at hij gewoon in plaats van via sondevoeding. Dezelfde geluiden kwamen van de school van de jongen. Hij voetbalde daar gewoon met zijn klasgenoten.

Niet onbehandeld terug in de maatschappij
Waar Jolanda dus totaal geen kwaad ziet, ziet justitie juist een heel groot gevaar. Naast de 12 jaar cel eiste de advocaat-generaal dan ook tbs met dwangverpleging. Jolanda mag wat haar betreft niet onbehandeld weer terug de maatschappij in en ze mag nooit meer zorgen voor kinderen of juist heel oude mensen, die afhankelijk zijn van zorg. En na die tbs-behandeling moet ze nog een maatregel opgelegd krijgen waardoor ze levenslang in de gaten kan worden gehouden, zo eist justitie.

Jolanda bleef herhalen dat zij zich niet herkent in het Münchhausen-by-proxy-syndroom. “Anders had ik ook geen hulp gevraagd bij jeugdzorg of Mike uit huis laten plaatsen voor onderzoek”, vertelde ze. Een van de raadsheren van het hof hield haar voor dat mensen die aan dat syndroom lijden júist hulp zoeken en aandacht willen. Zo kunnen ze laten zien dat ze heel goed voor hun kind zorgen.

Camerabeelden
Volgens Jolanda moet Mike op een onbewaakt ogenblik haar medicijnen hebben gepikt. Hij zou die vervolgens op school hebben ingenomen. Deskundigen kunnen dat echter niet onderschrijven. Toen Mike aan het begin van de middag op 13 februari 2020 naar bed ging omdat hij zich niet zo lekker voelde, was er nog niets aan de hand.

In de loop van de middag heeft Jolanda verschillende zware medicijnen toegediend, via een zetpil of via de sondevoeding van Mike, zo oordeelt justitie. Dat is op camerabeelden te zien.

De jongen raakte in de loop van de middag meer en meer versuft en viel regelmatig weg. De advocaat-generaal nam het Jolanda bijzonder kwalijk dat ze, ondanks dat Mike gilde en wegviel, geen hulp inschakelde en hem zo de nacht in liet gaan. En dat was vreemd, omdat Jolanda normaal gesproken juist heel veel hulp inschakelde. Deze keer ging ze door met toedienen van medicijnen, terwijl het steeds slechter ging met Mike.

In de vroege ochtend vond de partner van Jolanda Mike dood in bed. Hij probeert hem nog te reanimeren, maar het hart van de jongen is door de medicijnen bezweken.

De rechtbank oordeelde vorig jaar dat Jolanda alles heeft gedaan wat een moeder niet hoort te doen. “Ze ging ondanks zijn gillen en krijsen en wegvallen gewoon door met het toedienen van de medicatie."

In haar laatste woord vertelt Jolande woensdag huilend hoe ze haar zoon mist. Ze benadrukt dat ze graag wil weten hoe Mike is overleden.

Het gerechtshof beoordeelt de zaak nu opnieuw en doet op 4 december uitspraak.

DIT SCHREVEN WE EERDER OVER DEZE ZAAK:

Jolanda vergiftigde haar zoon (11) met zware medicijnen: 10 jaar cel