Bossche Consul van Oekraïne leeft al ruim 1000 dagen met oorlog
“Is die oorlog nog steeds bezig?”, hoorde hij onlangs een Nederlander zeggen. De oorlog begint een beetje op de achtergrond te raken met alle andere brandhaarden in de rest van de wereld en ons eigen land. Dat wil hij voorkomen.
Een honorair consul helpt buitenlanders in Nederland die in de problemen zitten. Ook behartigt hij de handelsbelangen van een bepaald land, in dit geval Oekraïne. Zijn werk wordt vaak pas zichtbaar in geval van crisis zoals oorlog of een natuurramp. De honorair consul krijgt geen enkele vergoeding voor zijn werk.
Vandaar dat hij overal in ons land opduikt om over Oekraïne te vertellen. Zoals een paar dagen geleden, toen er in Venlo een conferentie was over weerbaarheid en wat je moet doen bij calamiteiten.
Eerst werd daarbij vooral gedacht aan de gevaren van hoog water, maar tegenwoordig is ook oorlog iets waarop je je moet voorbereiden. Burger Dirven kan dat als geen ander uitleggen. “Hoogwater kan je nog zien aankomen en daar kan je allerlei protocollen op zetten om daarmee om te gaan. Maar met oorlog, hoe ga je daarmee om? Die dreiging is er gewoon ook.”
"Het zijn mensen die getraumatiseerd zijn"
Maar de honorair consul is vooral een belangrijke man voor de ruim 117.000 Oekraïners in Nederland. Bij gastgezinnen, maar vooral in opvanglocaties. Hij is, samen met de ambassade, voor deze mensen het lijntje met het thuisfront.
De meeste Oekraïners willen nog niet terug naar hun eigen land, zo blijkt uit een recente studie van het WODC (Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum). Velen willen zich zelfs voor altijd in Nederland vestigen.
Karel Burger Dirven heeft daar zo zijn bedenkingen bij. “Ze willen niet terug naar een oorlogssituatie. Ze willen dat gewoon niet meer meemaken. Het zijn mensen die getraumatiseerd zijn door wat ze hebben meegemaakt. Maar ik hoor zelf toch ook dat veel mensen uiteindelijk weer terug willen."
"Er sneuvelen huwelijken en ontstaan relaties"
Naast de onzekerheden in het moederland, kampen veel Oekraïners in Nederland ook met dagelijkse problemen. In de noodopvang, vaak klein behuisd, sneuvelen huwelijken en ontstaan nieuwe relaties, of in de omgekeerde volgorde.
Samen met de ambassade in Den Haag probeert Burger Dirven zo veel mogelijk administratief behulpzaam te zijn: “Wat bij mij dan voorbij komt, zijn vragen zoals ‘hoe krijg ik mijn scheiding rond en waar is de huwelijksacte?’. Als je dan uit Marioepol komt, dat volledig vernietigd is door de Russen, heb je een probleem. Daar is alles weg, verbrand.”
Burger Dirven blijft optimistisch over de afloop van de oorlog. Maar dan moet er wel extra militaire steun komen. “Genoeg om die overwinning te geven, want tot op heden wordt er genoeg gegeven om niet te verliezen, maar te weinig om te winnen.”
