Voor het gerechtshof in Den Bosch werd twee weken geleden twaalf jaar cel geëist, maar het hof oordeelt dat het gaat om moord en niet om doodslag, zoals de rechtbank oordeelde. “Ze gaf Mike weloverwogen gedurende enkele uren haar zware medicijnen. Ze had tijd om erover na te denken en wist ook door haar eigen gebruik hoe zwaar de medicijnen waren. Laat staan voor een jongetje van 11 met een laag gewicht”, zo sprak de voorzitter.

Justitie had ook tbs met dwangverpleging geëist, maar daar ging het hof niet in mee. Deskundigen hebben vastgesteld dat Jolanda lijdt aan het Münchhausen-by-proxysyndroom en is daarom verminderd toerekeningsvatbaar. Mensen met dit syndroom laten anderen denken dat bijvoorbeeld hun kind ziek, beperkt of gewond is. Of maken het expres ziek. Hierdoor kunnen zij voor het kind blijven zorgen en krijgen zij de aandacht die ze zoeken.

Levenslang in de gaten gehouden
Volgens deskundigen is de kans op herhaling erg klein en is tbs daarom niet nodig. Het hof legt wel een maatregel op waardoor Jolanda na haar celstraf levenslang in de gaten kan worden gehouden. Ook mag ze nooit meer zorgen voor jonge kinderen of hulpbehoevende ouderen.

Moeder Jolanda houdt al jaren vol dat ze het beste met haar zoon voor had. Wegens medische problemen zit ze al jaren in een rolstoel. De zware medicijnen waren weliswaar van haar, maar de jongen zou ze zelf hebben ingenomen.

Maar, het hof oordeelde anders. Jolanda gaf haar zoon bewust zware medicijnen. Op beelden van zijn slaapkamer is te zien dat de jongen nog gezond was toen hij in bed stapte. Daarna is te zien hoe Jolanda hem verschillende keren een zetpil geeft en sondevoeding. Terwijl Mike zich hierdoor niet goed voelde, gilde, slap en suf werd en wegviel, ging Jolanda gewoon door met het toedienen van medicijnen. Ook schakelde ze geen hulp in en liet Mike 's nachts hulpeloos achter in zijn bed. De volgende ochtend vroeg werd Mike dood gevonden.

Het hof neemt het Jolanda zeer kwalijk dat zij urenlang bewust haar zoon vergiftigde en noemde haar daad gruwelijk. "Een ouder hoort voor kind te zorgen. Mike was aan haar zorg overgeleverd. Nu moet zijn zusje opgroeien zonder grote broer in de wetenschap dat haar moeder dat heeft gedaan."

Mike (11) was nog niet zindelijk
Mike had geen gewone jeugd. Hij mankeerde van alles. Hij had adhd, kon niet goed vast voedsel eten en hij was nog steeds niet zindelijk. Ook zat hij veel in een rolstoel en leefde vooral op sondevoeding.

De jongen had continu zorg nodig en werd de hele dag in de gaten gehouden door de moeder en de stiefvader met camera’s. Hij zat op een speciale school en zijn moeder liep met hem vele specialisten af.

De vader van Mike had echter nooit grote problemen met de jongen. Bij hem thuis sliep hij prima. Ook had hij zijn rolstoel daar amper nodig en ook at hij gewoon in plaats van via sondevoeding. Dezelfde geluiden kwamen van de school van de jongen. Hij voetbalde daar gewoon met zijn klasgenoten.

Camerabeelden
Volgens Jolanda moet Mike op een onbewaakt ogenblik haar medicijnen hebben gepikt. Hij zou die vervolgens op school hebben ingenomen. Deskundigen kunnen dat echter niet onderschrijven. Toen Mike aan het begin van de middag op 13 februari 2020 naar bed ging omdat hij zich niet zo lekker voelde, was er nog niets aan de hand. Zo was op beelden te zien, dat hij zelf zijn kleren uitdeed, zonder omvallen, en dat hij gewoon praattte.

In de loop van de middag heeft Jolanda verschillende zware medicijnen toegediend, via een zetpil of via de sondevoeding van Mike, zo oordeelt het hof. Zij moet zelfs verschillende pillen hebben vermalen om via de sonde toe te kunnen dienen.

In de vroege ochtend vond de partner van Jolanda Mike dood in bed. Hij probeerde hem nog te reanimeren, maar het hart van de jongen was door de medicijnen bezweken.

Benieuwd naar deze zaak? Bekijk dan de nieuwe aflevering van Misdaad Uitgelegd.