Vrijdag werd Hans verrast op de redactie van Ditishelmond. En de vreugde was groot toen hij de prijs in handen kreeg. “Ik had echt niet verwacht dat ik zou winnen. Ik ben zo trots. Meer kan ik niet bereiken.”

De verkiezing werd gehouden door de NLPO, de stichting Nederlandse Lokale Publieke Omroepen. “Dit is na veel jaar hard werken de kers op de taart,” zegt een dolblije Choufoer. Hans moest het opnemen tegen negentien andere vrijwilligers die waren genomineerd.

Hans begon dertig jaar geleden als vrijwilliger in de lokale journalistiek. Hij werkte toen voor een Helmonds wijkblad. Vijftien jaar geleden startte hij bij de lokale omroep Ditishelmond. Hij gaat erg graag op zijn fiets de wijken in om daar het dagelijks leven vast te leggen.

“Het zijn verhalen waar te weinig aandacht voor is. Ik ga gewoon praten met de mensen, ook al is er niets te doen”, zegt hij. “Ik zie bijvoorbeeld hoe ze zich inzetten voor mensen die het veel minder hebben. Kerstpakketten maken bijvoorbeeld.”

Hans maakt lange dagen op zijn elektrische fiets, twee werden er ook gestolen. “Ik stap om half 8 in de ochtend op. En soms kom ik pas om elf uur in de avond weer thuis. Dan ga ik mijn foto’s nog bewerken. Ik ben er altijd mee bezig.” Soms is het een beetje teveel van het goede, zo geeft hij zelf ook toe. “Ik moet ook wel eens rust hebben en aan mijn gezondheid denken.”

Maar de sigaar zal altijd in de mondhoek van Hans blijven. Het is zijn kenmerk en hij wordt door de Helmonders dan ook ‘de man met de sigaar’ genoemd. “Als ik ergens zo fiets met mijn sigaar in mijn bek, dan wordt er veel naar me geroepen en gezwaaid,” vertelt Hans trots. “Ik ben hier wel bekend, ja. Het is hartverwarmend.”

Soms ziet Hans dingen die hem bijblijven. “Ik werd laatst geconfronteerd met een moedertje met drie kindjes die de huur niet meer kon betalen. Dan zie je hoe haar hele inboedel in een container wordt gegooid. Dat vrouwtje werd met haar drie kinderen buitengezet en dat was het.” Dat hakt er dan flink in bij de goedhartige Hans.

Ook in het centrum van Helmond ziet Hans ellende. “Steeds meer dak- en thuislozen. Dan vraag ik of ik een foto mag maken. Soms mag het. Ik vind het erg belangrijk dat er aandacht aan wordt besteed. Die ellende trek ik me echt aan. En dan blijft het toch spelen in mijn hoofd, hoe zou het nu met ze zijn?”

De fietsende reporter met de sigaar werd eerder al in het zonnetje gezet, want hij werkt niet alleen voor Ditishelmond. Hij is ook jarenlang actief geweest voor de Kasteeltuinconcerten en het kasteel van Sinterklaas. Daarvoor kreeg hij van de gemeente de vrijwilligerspenning.

Hij hoopt dat er meer aandacht komt voor de lokale omroep. En dan vooral van de inwoners zelf. “Het is erg belangrijk dat we dit hebben. Maar we hebben te weinig mensen en heel veel werk. Er is zoveel te doen in de stad. We moeten soms nee zeggen en dat gaat met pijn in het hart.”