Moeder die aangifte deed tegen eigenaar gaybar is blij met veroordeling
"Dit is het hoekje van Tim", zegt Karin in haar huiskamer wijzend naar een kast met daarop wat spulletjes, veel foto's en de urn van haar overleden zoon. "Je kan bij elke foto echt van zijn gezicht aflezen of hij gelukkig was en of niet."
Feit is dat Tim al een tijdje niet gelukkig was en in oktober 2020 op 27-jarige leeftijd uit het leven stapt. Volgens zijn moeder speelde jarenlang misbruik door Edwin van der M. daarbij een grote rol.
"Ik was destijds zo link dat ik in staat was om naar de eigenaar toe te gaan en hem wat aan te doen."
"Tim zat vlak voor zijn dood op de bank te huilen", vertelt ze. "Hij zei: 'mam, het begint weer' en hij liet mij zijn telefoon zien met allerlei nare berichtjes." Tim was op dat moment al een tijdje verstrikt geraakt in een web van drank en drugs. "Dat was een hele strijd", legt zijn moeder uit. "Hij gebruikte af en aan cocaïne of drank om de pijn van het verleden te vermijden. Ik acht de eigenaar van de Venise daar niet helemaal verantwoordelijk voor, maar hij heeft er wel een groot aandeel in gehad. Ik heb Tims pijn en strijd gezien."
"Ik was destijds zo link dat ik in staat was om naar de eigenaar toe te gaan en hem wat aan te doen. Maar ik geloof nog steeds in het rechtssysteem. Tim had de kracht niet meer om aangifte te doen, maar dat heb ik wel gedaan."
Edwin van de M. stond daarom woensdag voor de rechter en werd veroordeeld tot twee jaar cel en een beroepsverbod van vier jaar. Maar niet door de aangifte van Karin. De straf is opgelegd voor de verkrachting van Mara, een andere man (toen 21) die inmiddels een jonge vrouw is.
"Omdat Tim er niet meer is, kan er wettelijk niets bewezen worden", legt moeder Karin uit. “Het klinkt misschien raar, maar de straf is voor mij bijvangst. Ik moest gewoon voorkomen dat hij nog meer slachtoffers zou maken. Omdat Mara en ik samen optrokken in dit proces, voelt deze vrijspraak niet als een teleurstelling."
"Het is geweldig dat die tent dichtgaat", vervolgt ze. "Hij heeft misbruik gemaakt van kwetsbare mensen en ontkende alles. Te laf om verantwoordelijkheid te nemen."
Karin wrijft in het gedenkhoekje over de urn, alsof ze Tim even aan wil raken. Er wordt even niet gesproken. "Ik word er altijd een beetje stil", zegt ze even later met vochtige ogen. "En tegelijkertijd troost het ook. Het is een dubbel gevoel."
"Ik hoop dat er nog meer mensen opstaan en aangifte doen."
Met de veroordeling lijkt de zaak toch nog niet helemaal over voor Karin. "Ik heb inmiddels drie mensen gesproken die nagenoeg hetzelfde hebben meegemaakt als Tim en Mara", vertelt ze. "Die twijfelen nog over aangifte, omdat ze bijvoorbeeld nog uit de kast moeten komen. Ik hoop dat er nog meer mensen opstaan en aangifte doen, want er mogen geen nieuwe slachtoffers meer vallen."
Dader Edwin van der M. heeft twee weken de tijd om in beroep te gaan. "Ik hoop eigenlijk dat hij dat doet", zegt Karin. "Want dan verwacht ik dat hij meer straf krijgt. Ik geloof niet in wraak of wrok, want daar word je zelf ziek van. Maar wel in het rechtssysteem en in karma. Hij krijgt het nog een keer op zijn bordje."
"Het verdriet gaat nooit weg", besluit Karin terwijl ze een kus op de urn van Tim drukt. "Er is altijd wel een donker wolkje dat met je meegaat. Soms kan ik er niet mee omgaan en dan moet ik voor het slapen gaan toch nog even langs de urn om welterusten te zeggen. Het gemis verdwijnt nooit, maar je wordt zelf sterker."
