De beelden zullen weinigen ontgaan zijn: zodra Mieke de deur van haar woning opent en Robert ten Brink ziet staan, weet ze hoe laat het is en kan ze haar tranen niet meer onderdrukken. Omroep Brabant ging bij de herenigde familie op de koffie. "In bed zeiden we nog tegen elkaar: Het is echt waar hè? Ze zijn er echt hè!"

De weg naar dat bijzondere moment in Eersel was lang. Al meerdere keren stuurde de familie brieven naar de show van Robert ten Brink. "Ik hoopte het steeds, maar ze kwamen niet. Dan valt het wel tegen. Ze zeggen dat het went, maar sommige dingen wennen niet."

Zus Natasja wilde ook maar al te graag haar broer weer eens zien. Ze heeft zelfs al eens contact met het programma gehad. Deze keer had ze er niet meer op gerekend. "Toevallig zeiden we een paar dagen daarvoor nog: 'Ach, ze komen nu toch niet meer.' Maar ze kwamen wel."

Logisch dus dat de ontlading toen Patrick en zijn kinderen Anniek en Joshua voor de deur stonden groot was. Na een lange vlucht en een busreis van twaalf uur door Nederland (eerst moesten alle anderen worden afgezet en gefilmd) kwamen ze aan in Eersel.

Patrick hoorde zijn moeder 'schreeuwen in de bus', vertelt hij lachend. "De ontlading was heel spontaan, mijn hele lichaam begon te trillen. Dat zijn aparte emoties. Echte emoties", vertelt Mieke over haar reactie in het programma. De familie zag elkaar voor het laatst vijf jaar geleden.

Dat komt omdat Zuid-Afrika ver weg is, en vliegtickets duur. "Zo'n vakantie kan maar heel af en toe, dit is echt uitzonderlijk. Je wordt ook ouder. Je weet nooit wat de toekomst brengt, maar we kijken gewoon vooruit", vertelt Mieke.

De familie is een behoorlijke tijd samen. Pas een paar dagen na de jaarwisseling vliegt Patrick weer terug naar Zuid-Afrika. Maar de tussentijd samen opvullen is niet zo lastig. "Samen zijn. Dat is het belangrijkste, dan maakt het niet uit wat je doet", vertelt Natasja, zus van Patrick, tevreden.

In de boom van Mieke hangen, naast de gewone kerstballen, een paar bijzondere. "Die zijn van Patrick en de kleinkinderen. Zo kan ik ze met kerst toch altijd een beetje erbij laten zijn."

Nu ze deze dagen écht bij elkaar zijn, blijft het soms toch nog onwerkelijk. Mieke vroeg haar man haar te knijpen. "We zullen de blauwe plekken maar niet laten zien", grapt ze. En ook voor de rest voelt het soms nog als een droom, Natasja wilde haar broer de dag na zijn aankomst even vastpakken omdat ze het nog niet kon geloven.

Met het ontwaken uit die droom komt ook het besef dat Patrick, Anniek en Joshua straks weer vertrekken. "Het afscheid straks wordt weer moeilijk, maar het is fijner om na zoiets afscheid te nemen dan na een videocall", vertelt Patrick.