Hans Bekx kan een lachje niet onderdrukken als hij terugdenkt aan zijn eerste Dakar Rally in 1998. In Afrika reed hij samen met zanger Bennie Jolink die als zijn navigator opereerde. Het was een bijzonder avontuur. "Ik heb met Bennie verrekte veel plezier gehad", vertelt Bekx. "Maar hij was een flierefluiter en het maakte hem allemaal niets uit. Het ging nooit echt goed en we verdwaalden om de haverklap."

Maar zelf was Bekx als coureur ook nog zo groen als gras. "Het was een hele uitdaging en ik wist nog van niks", vervolgt hij. "Dat bleek al bij de eerste duinen die we tegenkwamen. Die waren slechts vijf, zes meter hoog, maar we stopten gewoon omdat we dachten er anders nooit meer uit te komen. 'Daar moeten we niet doorheen rijden', zeiden Bennie en ik tegen elkaar. We wisten echt van toeten nog blazen."

Maar de jaren daarna kwam het allemaal goed en Hans Bekx werd alsnog een doorgewinterde Dakar-rijder. "Ik was er altijd heel sterk in om de eerste etappe op mijn naam te zetten, want dan stonden de neuzen van het team meteen de goede kant op. Het samenwerken in een hecht team heb ik ook altijd het leukste gevonden. Ik mis dat nog elk jaar."

"Tegenwoordig is dat anders", vervolgt hij. "Dan willen monteurs per uur betaald worden of willen ze op tijd thuis zijn. Nee, niet in onze tijd hoor. Wij kwamen na een Dakar Rally in februari bij elkaar en lagen dan op 1 maart alweer in de schuur te sleutelen. Er was een andere mentaliteit."

De trucker uit Sint-Oedenrode maakte hoogte- en dieptepunten mee tijdens zijn Dakar-deelnames. Zo stond hij in 2005 tweede in het algemeen klassement, maar werd hij meteen na de voorlaatste etappe voor een kleinigheid gediskwalificeerd. Zijn kunststof bumper zou niet voldoen aan de reglementen.

"Dat gebeurde net na de finish", vertelt Bekx. "Maar wij waren 165 man uit Brabant en die waren daar goed kwaad over. Op een gegeven moment dacht ik: dit wordt een bokswedstrijd met vrachtwagens er omheen. Maar het ging net goed."

"Het was vooral onkunde van de organisatie", vervolgt hij. "Want een jaar later mocht iedereen ineens wel met zo'n bumper rijden. Die was ook veel veiliger, dus het sloeg nergens op. Maar de Franse mentaliteit kwam om de hoek kijken. Het was toen allemaal vriendjespolitiek. Dat Frankrijk moeten ze gewoon met een schop van Europa afsteken, haha."

Een ander memorabel moment beleefde Bekx in Argentinië in 2011 waar hij in de eerste etappe al crashte. "Met 140 kilometer per uur door een haakse bocht ging niet", zegt hij nu lachend. "We hadden tien kilometer gereden en ik zette de vrachtwagen op een greppel. Het was tik en het was gebeurd. Het gaat zo vlug. Ik wilde doorrijden, maar alles was zo krom als een hoepel."

De huidige Dakar Rally volgt Bekx op de televisie, maar wel met argusogen. Voor hem is de romantiek verdwenen. "Wij pakten gewoon onze spullen en gingen om te winnen. Dat willen ze nu ook wel denk ik, maar het is toch anders. De beleving is anders. Ze gaan allemaal naar de sportschool en zo, maar die heb ik nog nooit van binnen gezien. Om een goede rally te rijden moet het goed zitten tussen je oren en alles moet betaald zijn. Dat is genoeg."

Bekijk de nieuwste Bivak Brabant Dakar hier: