De tocht van het Canarische Eiland La Gomera naar het Caribische eiland Antigua is niet zonder gevaar. "Dat klopt, maar eigenlijk is bijna niks in het leven zonder gevaar."

Tom werd geïnspireerd door zijn teamgenoot Mark, die de oversteek al eens eerder maakte. "Zo'n zes jaar geleden woonde ik een lezing van hem bij. Toen vond ik zijn verhaal al bizar. Ik ben zelf een watersporter met een achtergrond in zeilen en surfen, maar ik hou eigenlijk van alle buiten- en watersporten."

De vriendin van Tom maakte twee jaar geleden een documentaire over Mark en zo leerden de mannen elkaar kennen. Een jaar geleden is Tom bij Mark gaan werken in The Ocean Rowing Company, waar oceaanroeiboten worden gebouwd. "Waaronder ook de boot waarin we nu varen. Toen een van de leden van team Row4Cancer afgelopen juli uit het team stapte door gezondheidsproblemen, heb ik zijn plaats ingenomen."

Sinds twee jaar doet Tom aan kustroeien en sinds afgelopen zomer aan oceaanroeien. De beweging is bijna hetzelfde als bij normaal roeien. "Maar de situatie is natuurlijk heel anders. Op de oceaan zijn de golven veel hoger en onstuimiger", zegt Tom. "Het ligt een beetje aan het weer, maar je surft soms over de golven en dan moet je anders met de riemen omgaan. Je moet veel meer met de zee en de omstandigheden meegaan, terwijl je op glad water de hele tijd dezelfde beweging maakt en evenwicht hebt."

De teamgenoten van Tom hebben zich lang voorbereid op de oversteek, maar Tom haakte pas later aan. "Ik had een half jaar de tijd om me voor te bereiden. Gelukkig was ik al vrij fit en heb ik wel aanleg om snel een sport of training op te pakken. Ik moest wel gelijk goed aan de bak. Bijna iedere dag een tot drie uur roeien op de roeitrainer of bij een roeivereniging."

Om zijn techniek te verbeteren, heeft Tom coaching-sessies gevolgd. "En vanuit de organisatie Atlantic Campaigns zijn er allerlei verplichte veiligheidscursussen. Ik had net genoeg tijd om deze allemaal af te ronden voor de race." Om de tocht te maken is het niet alleen van belang dat de roeiers fit zijn. "Je moet ook transport voor de boot regelen, de boot indelen, wegen, herindelen, uitzoeken welke voeding het beste voor je is, ontbijtpakketten samenstellen en nog veel meer."

Er zitten ondanks de goede voorbereiding wel risico's aan de tocht. "Het gevaar zit 'm waarschijnlijk in de kleine dingen, bijvoorbeeld een blessure waardoor je niet meer kunt roeien", zegt Tom. "De boot kan in een storm ook rollen of kapseizen, maar hij is wel zo gemaakt dat de boot vanzelf weer terugrolt. Je kunt dan wel belangrijke spullen kwijtraken of de boot beschadigen."

De ouders van Tom vinden het best spannend, maar ze hebben ook vertrouwen in hun zoon. "Ze vinden het vooral een bijzonder avontuur en ze steunen me. Mijn vriendin was zelfs nog sneller om dan ik. Ze weet dat ik altijd al een grotere uitdaging aan wilde gaan, dus dit voelde als het moment om dat te doen."

Tom en zijn team zijn nu al meer dan drie weken onderweg. Ze hebben geen rustdagen en zijn de hele tocht twee uur op en twee uur af aan het roeien. Als ze geluk hebben, is er verbinding met een satelliet. En via die verbinding laat het team weten dat ze een zware week hebben gehad. Er was zoveel zijwind dat de energie soms opraakte. "We hebben toen 2,5 uur achter het para-anker gelegen. Dat is een soort parachute in het water waardoor de boot minder snel afdrijft. In die tijd hebben we de boot en romp schoongemaakt en even bijgeslapen."

Midden januari hopen de roeiers in Antigua aan te komen. Ondanks de zware week voelen ze zich nu goed. "We hebben echt moeten roeien met de riemen die we hebben, maar de wind is gedraaid richting Antigua." En de mannen doen het allemaal niet voor niets, want inmiddels hebben ze al ruim 38.000 euro opgehaald voor het goede doel.