Samen met Mariëlle Giezen (17) werkte Nox een jaar lang aan Fosziel. "Marielle en ik houden allebei heel erg van acteren, van toneel. We zitten allebei al heel lang bij verschillende theatergroepen."

Een toneelstuk schrijven, audities houden, repeteren, een geschikt theater vinden, er kwam best wat bij kijken. "Ik had echt niet verwacht dat het zo groot ging worden en dat we een hele zaal zouden regelen. Ik dacht dat we gewoon op school ergens zouden staan", lacht Nox. "Een jaar later is het eindelijk zover! De zenuwen zijn er wel."

Want hoe gaat iedereen reageren? "Het allerspannendst is dat het publiek dadelijk binnenkomt. Ik ben heel benieuwd of het publiek het verhaal kan volgen. En stiekem hoop ik dat ze gaan huilen", grinnikt Mariëlle. "Onze docenten geloofden het eerst niet. Ze waren helemaal in de war. Maar ze komen allemaal naar de voorstelling straks.

In het stuk Fosziel wordt het verhaal verteld van een jonge man die tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt opgeroepen om tegen de Duitsers te vechten. Zeven jongeren tussen de 12 en 18 jaar doen mee aan het stuk. Op speelse wijze wordt het publiek heen en weer geslingerd tussen het leven van een soldaat en dat van een nietsvermoedend meisje dat een oorlogsmuseum bezoekt en door het verhaal van de jonge militair wordt geleid.

Mariëlles vader Mike Giezen is nu al apetrots. "Het is wel spannend en het is even wennen dat ze dit keer zelf niet op het podium staat, maar het geregisseerd heeft." Ook haar moeder Inge van Boxtel kijkt uit naar de voorstelling. "We zijn heel trots op haar. Vooral omdat ze het allemaal zelf heeft geschreven en uitgevoerd. Ze verzint de teksten soms aan de keukentafel."